Dat er een teleurstelling overkomen moest worden, was wel duidelijk. Of er ooit nog gewandeld zou worden was nog maar de vraag. Hoe groot de teleurstelling was, blijkt wel uit het feit dat we -op een wandeling met ezels na- pas (!) half november voor het eerst écht weer zijn gaan wandelen.
Ezelwandelen
Zuslief vierde dit jaar haar 50ste verjaardag. Tijd voor iets bijzonders hoewel ze dat zelf niet wilde. Als cadeautje wilde ik iets leuks combineren met iets goeds. Een wandeling met ezels werd het. Opvang De Ezelscociëteit richt zich sinds haar oprichting op het waken over het wel en wee van ezels in Nederland.
Zuslief is gek van ezels en zonder het wandelen al te veel op de voorgrond te duwen, was dit gewoon erg leuk om te doen. We hadden prachtig weer en hele lieve ezels die graag met ons meeliepen.
Voor de gelegenheid scoorden we een rieten hoed, helemaal in stijl 🙂 We eindigden met een late lunch, waarbij twee hele goede vrienden van Zuslief aansloten.
Wandelvlam
Eind oktober kwam wandelvriend Mark voor een weekend op bezoek vanuit de UK. Omdat zijn wandelvlammetje altijd aan staat, heb ik zijn enthousiasme een beetje moeten temperen. Uiteraard gingen gesprekken over wandelen en ook een beetje over de TGO Challenge. Over de teleurstelling en over hoe lastig het is om met vier te lopen als je altijd gewend bent om met zijn tweetjes je gang te gaan. Twee plus twee is helaas niet altijd vier. En hoe lief Mark ook is en hoe graag hij ook met ons wil mee wandelen, is het eerst zaak om ons ‘samen wandelen’ te repareren. Gewoon met niemand anders erbij.
Zo kwam het na dat weekend, ergens in november, dat we een wandeldag planden. Kijken of het ging, of we er plezier in konden hebben en of ons vlammetje aan ging. Nou ja, die van mij was al wel aan, maar die van Zuslief nog niet echt.
We besloten een deel van het waterliniepad te wandelen. Net over het water bij Werkendam: van Fort Bakkerskil naar Woudrichem. Opnieuw een prachtige, wel iets koude dag. Verrast door de gastvrijheid bij Fort Bakkerskil en ook door de prachtige route. Het was een goede wandeldag. We hebben veel gesproken onder welke voorwaarden het wandelen door kan gaan. De volgende lange wandeling doen met met z’n tweetjes. Gelukkig is het vlammetje gaan branden bij Zuslief. Ik ben blij.
En dan de Alpen
Ik ben in het bezit van een prachtig boek: Wanderlust Europa.
Dit boek bevat de meest legendarische hikes en wandelingen van Europa. Van de spectaculaire natuur van IJsland, door de uitgestrektheid van Zweden en het unieke landschap van de Baltische Staten tot de pareltjes van Georgië, Roemenië en Italië. In Wanderlust Europa vind je korte en lange tochten die je voeren langs stranden, over heuvels en bergen en door vlaktes. Het is in een prachtige uitvoering met de indrukwekkendste foto’s, duidelijke kaarten en heldere teksten. Voor wandelaars van alle niveaus.
Met behulp van de overzichtskaarten, achtergrond informatie en praktische tips kan iedereen dit boek gebruiken als aanzet voor zijn volgende wandelreis. In het spoor van vervaagde voetsporen van migrerende dieren of oude handelsroutes; de paden in Wanderlust zijn geschikt voor zowel de onverschrokken beginner als de doorgewinterde hiker. De auteur kennen we van TGO Magazine: Alex Roddie. Hij is al meer dan 15 jaar actief als bergwandelaar en klimmer.
Met het wandelvlammetje aan ging ik eens grasduinen in dat mooie boek. Op zoek naar een pittige, maar mooie wandeling. Liefst met wat mooie uitzichten en een beetje kans op redelijk weer. En daar was deze route: de GR52: Grande Traversée du Mercantour. Eigenlijk is dit het laatste stukje van de GR5.
Volgens dit boek beslaat zijn route zo’n 188 km en is te doen in 8 of 9 dagen. Wij hebben ons door het boek laten inspireren, maar gaan het toch anders doen. Wij volgen de etappes en de route op deze site. Met wel een kleine aanpassing die uit het boek komt: we vertrekken niet vanuit Entraunes, maar vanuit Saint Etienne de Tinee. Handiger omdat er een bus van Menton via Nice naar Saint Etienne de Tinee gaat en niet naar Entraunes. We gaan het dus niet in 8 of 9 dagen doen, maar we nemen er de tijd voor en doen het in 17 dagen. Oeh, gewoon lekker een echte vakantie.
Alle gpx -en van de site heb ik overgenomen in een routeplanner. Ik kom op ongeveer dezelfde afstand. Zie hieronder de kaart van de route, met daaronder weer de afstand en het hoogteprofiel.
Wat overnachtingen betreft zal het een mix worden van (wild)kamperen en overnachten in hutten. Geen idee hoe druk het zal zijn, maar onderdeel van onze voorbereidingsvreugde is kijken of we alvast bepaalde hutten kunnen reserveren. Ik weet dat er mensen zijn die graag op de bonnefooi gaan en maar zien wat er gebeurt. Dat kunnen wij ook. Maar een beetje onderzoek leerde ons het bestaan van deze overnachtingsmogelijkheid, en daar in willen we echt heel graag eens overnachten! Dus die hebben we alvast gereserveerd! 🙂 We kunnen niet wachten. Is het al juni?
