2023

Een terugblik

Werk

Tja, wat zal ik er eens van zeggen. Een haat-liefde verhouding inmiddels. Ik werk in 2024 32 jaar voor Baas. Jawel, 32! Ongelooflijk. In 1992 onderaan de ladder begonnen en via verschillende werkplekken en opleidingen tot waar ik nu ben. In mijn mails verschijnen de notulen van de Raad van Bestuur. Over twee weken ga ik op stap met een van de leden. Waarom dan haat-liefde?

Omdat het niet is wat ik wilde worden als ik later groot was. Wat dat wel was? Dokter. Maar ja, dat verdomde exacte vakkenpakket. Dokter kon ik niet worden en the next best thing: verpleegkundige, leverde me binnen 5 jaar een burn-out. Dat gebeurt me in dit werk niet. Maar het politieke gedoe, de overleggen, de ambitieuze managers, de oude wijn in de nieuwe zakken. Als ik morgen niet meer voor mijn hypotheek zou hoeven werken, dan zou ik iets heel anders gaan doen. En op vrijwillige basis ook nog eens.

Muziek

De festivals. Geen Glastonbury in 2023. Maar wel mooie en fijne andere festivals. Het gedoe met het kamperen wordt zo langzamerhand wel een dingetje. Maar ook met Pinkpop ben ik een beetje klaar: lelijk terrein, raar ingedeeld en bij warm weer zijn er veel te weinig schaduwplaatsen. Best Kept Secret was erg leuk. Pukkelpop ook, maar man, wat voelde ik me er oud. Voor muziek ben je nooit te oud en op het festivalterrein verdween dat gevoel ook volledig, maar die campings….

Het is opnieuw niet gelukt kaartjes te kopen voor Glastonbury 2024. Ik ga maar eens kijken welke festivals er dan voor in de plaats komen. Wat lastig is, is dat we al zoveel bands live hebben gezien. Voor de vierde keer naar Foo Fighters? Alweer Franz Ferdinand? Opnieuw Queens of the Stone Age? Tja, met de kosten van kaarten, je bent al snel € 350,- kwijt voor een weekend, denk ik er nog even over.

Kunst

Iedere zondag naar een museum. Aanleiding was het vieren van een verjaardag in Rotterdam. Een digitale experience en een bezoek aan het Depot van Boijmans. Met een museumjaarkaart op zak heb ik dit jaar toch nog een paar andere musea kunnen bezoeken. Een leukerd en een aanrader is het Stedelijk in Schiedam. Maar ook het van Abbe Museum in Eindhoven was erg leuk. Veel moderne kunst.

Een andere aanrader is het Straat Museum in Amsterdam. Hoe graffiti kunst wordt. Ineens wil ik een kunstenaar inhuren voor een mural op een van de buitenmuren van ons huis!

Kudt

Die kettingbotsing natuurlijk. Nog niet afgehandeld. De veroorzaker moet nog aansprakelijkheid erkennen. Dan pas gaan zaken lopen. Die ironie wil dat ik twee weken nadat de nieuwe oude auto in mijn bezit was, ik opnieuw van achter werd aangereden. Man, man. Wat doen de mensen toch in de auto? Gewoon opletten, hoe moeilijk kan dat zijn? Hoewel…

En dan de ziekte en het overlijden van twee dierbaren. De één een oom op leeftijd. Ik heb er met Zuslief samen veel voor gezorgd en veel voor geregeld. Nu doen we dat voor zijn vrouw, onze tante, die na zijn overlijden alleen achterblijft. Ze hebben geen kinderen. Zoals ik bij zijn afscheid voorlas: we hebben elkaar geadopteerd. 

Daarnaast het toch plotseling overlijden van die man die ooit mijn manager was. Van alle kanten bereikte mij dat bericht. Van collega’s waarmee ik heb gewerkt en van zijn vrouw. Hij kreeg een aantal jaren geleden Alzheimer. Eind mei zou ik bij hem op bezoek gaan in het tehuis waar hij verbleef. Stond ik voor de deur, kwamen net zijn zus en moeder aan. Mijn bezoek kon dus niet doorgaan. ‘Het komt nog wel een keertje!’, zei ik tegen zijn vrouw. Niet dus.

Verdrietig afscheid. Verdrietig omdat hij zo jong al ziek werd, zo kort nog maar geleefd heeft, onherkenbaar door zijn ziekte veranderde, zijn zoon ervoor koos om pas na zijn overlijden naar zijn vader te gaan vanwege scheidingsgedoe. Maar bovenal omdat ik verwachtte er een hoop collega’s te treffen, maar die waren er allemaal niet. Ongelooflijk verdrietig. Hakte zijn ziekte er al zo bij mij in, dat doet zijn overlijden en het afscheid ook.

Wandelen

Met Zuslief heb ik een prachtige wandeling gemaakt door de bergen boven de Côte d’Azur. Zwaar, maar zo geweldig mooi!

In 2024 maken we het onszelf gemakkelijk en kiezen we niet voor bergen, maar voor het vlakke Nederland. Nederland is ook mooi en het Trekvogelpad moet prachtig zijn. Zeggen ze. De voorbereidingen zijn in volle gang, de eerste contacten met overnachtingsadressen gelegd. We gaan niet kamperen. We lopen van logeeradres naar logeeradres. Maar we moeten wel starten met oefenen, ook al is het vlak!

Sinds Zuslief met haar opleiding tot forensisch verpleegkundige is gestart, is het passen en meten met de agenda’s. Maar het gaat goedkomen. Dat doet het altijd.

2024

Voornemens heb ik niet.
Wel een paar wensen. 2024 is het jaar waarin ik (al!) 57 word of hoop te worden. Stoppen met werken zit er niet in, maar ik zou wel wat meer tijd voor mezelf willen hebben en me niet steeds verliezen in dat thuiswerken.

Meer wandelen. Dat zou ook fijn zijn.
Dan heb ik stiekem tóch een voornemen 🙂

Ik wens jullie een gezond en geweldig 2024!