New Orleans.
En wat me de hele tijd maar bezig houdt is een beeld van het basale zijn. Mens zijn dan wel te verstaan. Want als alle kaders zijn verdwenen, als er geen bestuur meer is, als er niet meer op je gelet wordt, als er geen orde meer is en geen handhaving. Is fatsoen dan niet meer aan de orde? Is er dan geen sprake meer van civilisatie of beschaving? Verkrachten we elkaar dan maar? Normen en waarden vervagen of verdwijnen. En we nemen elkaar de dingen af die ons zo dierbaar waren. We overtreden met zevenmijlslaarzen de door onszelf opgestelde regels. En alles komt terug op één ding: overleven.
Nee, niet nieuw. Maar het komt vandaag loud & clear bij me binnen.
