Tja, jeetje. De tijd vliegt en voor ik het weet is het eerste kwartaal van 2014 alweer (bijna) voorbij. Er zijn weer genoeg zaken gaande.

Een leuke coachingopdracht gekregen, dus mijn tweede baan krijgt ineens ook een beetje meer vorm, fijn! Een stukje extra inkomen, ook niet verkeerd, maar dat komt uiteraard pas na de afronding van de opdracht. Bovendien coach ik in een bijzondere omgeving: de werkomgeving van de coachee. Ik ervaar opnieuw dat als ik loslaat wat allemaal moet, het gewoon vanzelf gaat. Daarnaast is er die steeds terugkerende coachee. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat zij in me heeft om toch maar weer steeds bij me terug te komen.

Mijn eerste baan is sinds januari weer anders. Weg uit de begeleiding en weer terug naar het beoordelen van bijzondere en specialistische aanvragen. En weg uit mijn woonplaats en weer terug in Rotterdam. In februari de opleiding die hiervoor nodig was ook afgerond. Het gaat om een mens, wetskennis, techniek en creativiteit. Eigenlijk heel erg leuk. Veel op pad, veel ruimte om te leren, niets te klagen.

Dankbaar, ja. Voor alles wat op mijn pad komt. Ik denk met regelmaat aan de mensen in mijn omgeving die tegenslag kennen. Sommigen in hun gezondheid, anderen op financieel gebied. Ik tel mijn zegeningen en ben dankbaar voor de mogelijkheden die het leven me biedt. Niet hoogdravend, nee, bescheiden. Want morgen kan alles anders zijn. Toch?