Tijdens mijn moeders crematie zei hij al dat hij swingend op Oh, when the saints van deze wereld afscheid zou nemen. Helaas, een brass band was er niet, maar de muziek wel. Ik kan jullie, vanwege niet gevonden van ‘Just a closer walk…’, niet voorzien van volledige versies. Voor nu dus kleine stukjes. Het gaat ook maar om het idee. Klik bij beiden op ‘play sample’. Eigenlijk geweldige begrafenismuziek.
Althans, dat vind ik 😉
Nu in de kantlijn te vinden.
‘I was patrolling a Pachinko
Nude noodle model parlor in the Nefarious zone
Hanging out with insects under ducting
The C.I.A was on the phone
Well, such is life’…
Een heel klein beetje jammer dat Peter Gabriel niet van de partij zal zijn, maar toch: Joepie, ik heb een kaartje!
Wikipedia zegt: “Aanhangers van deze stroming hingen veelal een nihilistisch wereldbeeld aan, gingen in het zwart gekleed, tooiden zich met zwarte getoupeerde kapsels, en trokken vaak een zwart lijntje onder hun onderste ooglid”… En ja, zo was het: zwarte lange jas, zwarte nagellak, zwarte lippenstift en een Robert Smith-kapsel. Wat een tegenstelling met dat witte uniform dat ik in werktijd aan had! We dansten op The Cure, U2, Simple Minds, Anne Clark, Front 242, Waterboys, Propaganda, pff, ga zo maar door. Helaas heb ik geen bewijsmateriaal (lees: foto’s) uit die tijd. Maarja, daar had ik het dan ook veel te druk voor. In de kantlijn een oudje van Depeche Mode.
5 o’ clock and a fire escape symphony,
Spilling out across the road and the square,
And the sky’s the same as your own, do you think of me?
Do the parks, and trees, and the leaves, reach you, there?
After the rain, in the lonely hours he haunts me, calling out,
Again and again.
(chorus) Sophia, Sophia, I’m burning, I’m burning.
It’s a fire, it’s a fire, I cannot put out,
Sophia, Sophia, I’m learning that some things,
I can’t go without and one of of them is him.
And now I walk these streets like a stranger in my home town,
Learn the language, form the words when I speak,
But he changed me, I’m his ghost since he came around,
And now I count the hours and the days in the weeks.
Passion and silence,
Every word, every line, a measure,
It’s the science of the soul,
And his books, they breathe a reason and now I want to know…
(chorus)
You, with your new born eyes,
Have you ever loved a man like I love him?
Do you hurt but still feel alive, like never before?
Oh, Sophia, Sophia.
(chorus)
(te vinden in de kantlijn)
…There’s only one direction in the faces that I see;
It’s upward to the ceiling, where the chambers said to be.
Like the forest fight for sunlight, that takes root in every tree.
They are pulled up by the magnet, believing that they’re free.
The carpet crawlers heed their callers:
“We’ve got to get in to get out
We’ve got to get in to get out.”…
Even aandacht voor een geweldig nummer in de kantlijn!
Oh! En als iemand de achterliggende betekenis van de tekst weet…
Oh ! (2): Het tweede staat hier zeker weten maar hÈÈl even vanwege het feit dat het nummer slechts (!) 22MB groot is, dus voor diegenen deze (bijna verplichte) ‘Genesis-early years’ missen: grijp je kans.
Al dat gedownload is leuk en makkelijk. Maar soms ook niet. Halve nummers, slechte kwaliteit. Betaalde sites dan? Okee, redelijke bitrates, maar het origineel is vaak toch nog steeds het lekkerst vanwege de vele extra’s. En bovendien is kopen de enige manier om je waardering voor een band te tonen. Ik kocht onlangs de laatste cd van Live en kreeg er een gratis dvd bij. Op dualdisc welteverstaan. Zo leer je dus nog eens wat, want niet eerder wist ik van het bestaan van deze combo. Het plaatje hierboven is een plaksel van wat snapshots van die dvd. De muziek in de kantlijn –> behoort overigens aan andere albums toe.
Vanochtend bleek dat ik gisteravond, ergens op die betonnen vloer van Ahoy, mijn stembanden ben kwijtgeraakt. Ik riep toch al dat ik me schor wilde schreeuwen, nou da’s aardig gelukt. Man, wat kunnen die gasten een feestje bouwen, zeg! Door het geswitch in data bleek Ahoy niet helemaal gevuld. Gezellige drukte ‡ la Paradiso, dus. Lekker relaxed en op zekere afstand (want SmaRtie blijft met haar 1.64 mtr. toch maar een klein droppie tussen al die grote mensen) tÛch dichtbij het podium.
Ergens bij het twintigste (!) nummer vroeg zanger Ed Kowalczyk of we het nog wel volhielden, ‘want ze waren immers niet voor niets naar Holland gekomen’ en op een uitbundig ‘Ja!’ volgde nog heel wat muziekplezier. Klik voor een abominabele opname vanuit een telefoontje in .wav-formaat (drie komma iets MB!) van het nummer Overcome. Maar misschien kun je nog wel nÈt horen dat zanger Ed (itt tot zekere andere artiesten en sommig publiek ;-)) in ieder geval niÈt vals zingt. Het was geweldig en ja, ik ben aardig uit mijn dak gegaan.
Door klachten van omwonenden moet het programma van Ahoy’ Open Air omgegooid worden en komt er plotseling een eigen optreden van LIVE in Ahoy. En SmaRts heeft een kaartje en gaat heel hard op het laatste album studeren want ze moet zich natuurlijk wel schor kunnen blèren daar!