Soms is mijn hoofd een beetje een warboel. Een soort van concentratieverlies zorgt er dan voor dat mijn hoofd slechts gevuld is met flarden gedachten. Hier een stukje, daar een eindje. Dat relletje op het werk over de boventalligheid, die collega die begon over die lezing over graancirkels…. speaking of it. Graancirkels. Is dat niet bizar?
*wordt ineens wakker*
Want ik heb er ook een idee over.
Ik denk namelijk dat ‘de mens’ al eerder heeft bestaan op de aarde. En er zich een beschaving ontwikkelde die verder, veel verder was dan die van ons nu. Dan ineens Big Bang, de mensheid vergaat en de wereld kapot. En na verloop van tijd begint alles weer van voor af aan. En snappen we niet waarom de Pyramides in één lijn met Orion (was het toch?) staan, dat er wiskundige berekeningen ten grondslag liggen aan de Inca Paleizen en wat de link is met Atlantis. En snappen we niet waarom graancirkels net mandala’s zijn en waarom ze óók weer diezelfde ontzettend moeilijke wiskundige berekeningen als basis hebben.
We moeten alleen nog even tot de ontdekking komen dat we alles al een keer eerder hebben gedaan. En dat sommigen van ons misschien nog niet helemaal vergeten zijn hoe het toen was.
Of waren dat toch andere wezens?
