Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 11.
Heerde
Goedemorgen! We hadden een prima nacht in het chalet. Wat een geweldig aanbod was dit. We zijn lekker vroeg opgestaan en al om 7 uur aten we ons ontbijt uit een zakje. De tasjes snel weer ingepakt en het chalet keurig netjes achtergelaten. Om half 8 waren we alweer op pad. Het scheelde een berg dat we geen tent hoefden in te pakken. De route van vandaag zou ons leiden naar Wiesel. Van te voren was het lastig om een overnachtingsplek in deze buurt te vinden, maar we vonden er toch een: een minicamping. Het zou hoe dan ook kamperen worden en opnieuw werd er veel regen voorspeld. Zuslief had zich een beetje verstapt en wat last van haar rug. Een paar pijnstillers moesten haar er doorheen helpen vandaag. Het idee van slapen op een matje trok haar niet bijzonder aan. Ach, we zouden wel zien. Alles komt altijd goed. Op de kaart is trouwens goed te zien dat het Roots Natuurpad (op de kaart hierboven in het rood met de zwarte pijltjes), parallel loopt met de A50 (geel) en met de LAW 4 (het Maarten van Rossumpad) daartussen (in het oranje) die door Vaassen loopt.
We vertrokken met een strak blauwe lucht boven ons. Het zonnetje scheen hard. Wat een mooie ochtend. Met het onder de A50 door lopen, lieten we Heerde achter ons. We liepen de Veluwe op (of in?) en naderden het Heerderstrand. Wat zal het hier op een zomerdag druk zijn! Een mooi breed strand aan een zo op het oog schoon binnenwater. We hoorden wat gespetter en zagen een vrouw een vroege ochtendduik nemen. Wat een vrij gevoel moet dat geven. We genoten alledrie van de rust om ons heen en wij tweetjes liepen weer door.
Bij de Renderklippen kruiste ons pad zich met dat van de LAW 4. Dat pad ging naar rechts, wij naar links. Tegen 8 uur kwamen we aan bij Pannenkoekrestaurant de Ossenstal. Die helaas dicht bleek te zijn. Niet zo gek ook, het was pas 8 uur. Een ex-collega van Zuslief woont in de buurt en app-contact maakte dat we een date met hem hadden. Om ons te steunen wilde hij ergens klaar staan met krentenbollen. Zomaar. Een trail-angel, hoe gaaf was dat dan!
We namen bij De Ossenstal toch even een kleine pauze met een stukje pure chocolade (die van Real Turmat, lekker) en gingen weer verder. Zonder koffie helaas. Maar het idee van die verse krentenbol verder op op het pad was iets waar we naar uitkeken. We kwamen op het landgoed Scherpenberg en Majuba en via het Ambtsbos vervolgens op Landgoed Tongeren. Uit het Roots boekje:
Nicolaas Wilhelm de Meester, burgemeester van Harderwijk, bezat in de tweede helft van de achttiende eeuw vijf boerderijen en wat heidevelden in het buurtschap Tongeren. Het huidige landgoed Tongeren is uitgegroeid tot een van de grotere particuliere landgoederen in Nederland. Het landschap ouderwets kleinschalig, in harmonie met de omringende natuur.
Door naar de Tongerense Heide. Er was nog steeds zon, maar er kwam wel meer bewolking. Mooi voor de foto’s, maar het idee dat er toch weer regen aankwam, was iets minder. De dreiging van regen maakte dat we toch maar het regenjack en later ook de regenbroek aantrokken. Op de open stukken waaide het ook hard, dus de regenkleding fungeert ook een beetje als windstopper. We liepen door naar het Kroondomein het Loo.
Krentenbollen on the go
Bij Gortel kwamen we terecht op het Veluws Zwerfpad. En dat was ook het punt dat we Cris, de ex-collega van Zuslief, troffen. Echt zo ontzettend leuk en lief dat hij de moeite nam om naar ons toe te rijden met een zak verse krentenbollen. Na een krentenbol en een kletspraatje pakten we onze route weer op. Het was inmiddels gaan regenen. Gelukkig liepen we enigszins beschut door het bos, het laatste stukje van de route van vandaag. Over het Kroondomein, slingerende padjes. Af en toe een klein beetje omhoog en af en toe een buitje. Tegen half drie bereikten we Landgoed de Ploeg. Onze eindbestemming voor die dag. We liepen tegen een prachtig herenhuis aan met daarachter stallen en het kampeerterrein.
Landgoed de Ploeg ligt in tweelingdorp Wenum-Wiesel in de gemeente Apeldoorn (Gelderland). Wiesel grenst aan de Kroondomeinen en aan het park van het nabijgelegen Paleis Het Loo. Het landschap kenmerkt zich door glooiende weilanden, afgewisseld met heggen, bos, sprengen en beken. In 2001 is Wiesel aangewezen als beschermd dorpsgezicht. Landgoed de Ploeg bestaat uit een herenhuis, gebouwd in 1911 met daarachter gelegen de stallen waarvan de oudste tussen 1911 en 1913 gebouwd werden. Alle hoofdgebouwen hebben in 1998 de status van gemeentemonument verkregen. Sinds 2007 is de Ploeg een landgoed met openbare wandelpaden. Op het landgoed heeft de familie de Bruijn sinds de jaren ´60 van de vorige eeuw hun bedrijf. Oorspronkelijk hadden ze een melkveehouderij. Inmiddels fokken ze biologisch vleesvee. Daarnaast bieden ze pensionplaatsen voor paarden en pony’s. Het landgoed huist verder een Groninger fokhengst. Sinds de zomer van 2015 is er een mini-camping met luxe voorzieningen in de gerenoveerde koestal.
Wiesel
Maar dan nog de overnachting. De minicamping bestond uit een aantal kampeerplekken op een mooi stukje grond; een oude boomgaard. In gesprek met de eigenaar bleek dat we ook hier gebruik konden maken van een alternatief. Op het terrein stond een oude Tabbert. Hun plan was om die ooit te gaan verhuren, maar zover was het nog niet. De oude caravan was nog in oorspronkelijke staat en als zodanig nog niet echt te verhuren. Geen gasaansluiting, geen verwarming en geen water. Maar wij, met onze slaapzak in de rugzak, zouden er wél zo gebruik van kunnen maken. Geen tent opzetten en een dak boven het hoofd tijdens slecht weer? Nee, daar hoefden we niet lang over na te denken. Ook van dit aanbod maakten we graag gebruik.
Over dingen die kapot gaan
Zuslief had pech op deze wandeling. Eerst een rits van haar wandellegging, daarna haar schoenen, waar delen loslieten op plekken waar het niet hoort. Toen de rits van een jaszak van haar regenjas kapot. Tot overmaat van ramp bleek deze middag dat haar wandellegging ook kapot gegaan in het kruis. Met tape heeft ze geprobeerd dat te repareren maar helaas. Tijd voor een nieuwe. We zaten dicht bij Apeldoorn. Daar zit een Decathlon. Het maatje van de krentenbollen wilde ons de volgende ochtend wel bij de Decathlon afzetten. Van daar uit konden we met het OV naar een plekje op onze oorspronkelijke route. Want valsspelen is niet aan ons besteed 🙂
We hebben een rondje over het terrein gemaakt. Koffie gedronken uit de Senseo in de gemeenschappelijke ruimte op het terrein. (goed geregeld, hoor!). Bij de stallen met de paarden gekeken en avondeten besteld bij thuisbezorgd.nl. Lekker frietjes 🙂
Dag 11 was achter de rug, we waren al over de helft van onze wandeling.
Wat ging het hard!
