Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 12.
Regen
De dag begon met zon die direct verdreven werd door een fikse regenbui. Maar wij lagen heerlijk droog in die oude Tabbert. Onder het genot van een krentenbol van de vorige dag hebben we de rugzakken weer gepakt en de bui afgewacht. We hebben een lekker bak koffie gedronken in de gemeenschappelijke ruimte. Dan is Senseo koffie toch ook best te doen. We konden niet eerder naar Apeldoorn omdat Decathlon pas om 10 uur opende. Cris, onze trail angel, haalde ons op en zette ons daar af. Wat een shock weer. Van al die natuur en boerenbedrijfactiviteit ineens in een grote stad en in een mega winkel. We liepen in één ruk door naar de hiking afdeling en gelukkig was daar een vervangende hiking legging. Een herenversie omdat die lang genoeg bleek. Wat kan ’t bommen! Zuslief helemaal blij en de kapotte kon direct de vuilnisbak in.
Buiten de winkel bleek het opnieuw te regenen. We moesten terug naar onze route, maar hoe? Met een beetje gepuzzel kwamen we er: een trein van station Apeldoorn de Maten naar het busstation en van daar de bus naar Ugchelen. De plek waar we de route weer konden oppikken was bij Van der Valk Hotel Apeldoorn – De Cantharellen. dat was een mooie plek om eerst -het regende nog steeds- een bakkie koffie met lekkers te doen. Dat lekkers was een stuk appeltaart met slagroom. Een koolmeesje kwam de slagroom van mijn appeltaart pikken. De diefstal werd toevalligerwijs gefotografeerd en met ons gedeeld door andere mensen op het terras.
Back on track
Door de beweging naar Decathlon was een deel van onze route voor die dag afgesnoept. Jammer, maar het was niet anders. Ooit gaan we terug om dit stukje nog eens te doen. We pikten de route op in de boswachterij Ugchelen Hoenderloo. Van daar hadden we eigenlijk nog maar een kleine 12 km te gaan naar ons eindpunt. Een VODF-adres in Hoenderloo. Het pad leidde ons over de Hoge Buurlosche heide. Daar liepen we ook een klein stukje over het marskramer pad (LAW 3). Het bleef nat en regenachtig. Dat onze voeten nat werden maakte allemaal niet meer uit. Tegen de tijd dat ze weer een beetje waren droog gelopen, kwam de volgende bui er weer aan. Maar het deerde ons niet erg. We hadden nog steeds geen enkele blaar gelopen! We zwoegden door het rulle zand van de heide, zagen een herder met zijn kudde schapen en een stel op een rijtuig. Verder was het stil. Het was ook helemaal geen weer om lekker te gaan wandelen. Wie doet nou zoiets op zo’n regenachtige dag!? 🙂
Van het thuisfront kwam de melding dat er post was gekomen van de Rijskoverheid: mijn oproep voor de Covid-vaccinatie. Nou ja, dat was iets voor later zorg. We liepen lekker door en zo Hoenderloo in. Natuurlijk kwamen we door het gedoe in de ochtend veel te vroeg aan. We hadden met de vriend op de Fiets afgesproken dat we pas om 16:30u aan zouden komen. Om de tijd te doden zijn we lekker iets gaan eten bij Brasserie Delicat. Op het (gelukkig) overdekte terras (want Covid-19) met af en toe een fikse bui. We besloten de gekochte broodjes te bewaren voor ons avondeten.
Toen door naar ons logeeradres. Dat bleek écht een driesterren Vriend op de Fiets te zijn. Wat een geweldige gastvrije en hartelijk ontvangst. In een aparte aanbouw van een prachtige bungalow was daar een geweldige ruimte met eigen ingang. Keurig netjes, compleet ingericht en van alle gemakken voorzien. Zo goed als direct grenzend aan Nationaal Park de Hoge Veluwe. Relaxed na deze toch wel korte dag zijn we op de bank geploft en hebben ’s avonds heerlijk kneuterig, met de verwarming aan, naar het Songfestival op tv zitten kijken. Het was een beetje een rare, bijzonder natte, maar uiteindelijk toch ook weer goede dag. Ongelooflijk dat dit dag 12 alweer was.
