Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 8.
Dag 8: Balkbrug – Vilsteren
Balkbrug
We waren vroeg op om te ontbijten en om de sleutel van de eco lodge in te leveren. We hebben onze tasjes weer gepakt en het huisje weer keurig netjes achtergelaten. Ons einddoel voor vandaag was Camping de Stuwe in Holt. Zo’n kleine 19 km verderop. Maar omdat de communicatie met deze camping vooraf nogal moeizaam verliep wilden we eerst maar eens kijken wat voor camping dat nou eigenlijk was.
De route van vandaag liep door het Reestdal. De dag begon met regen. Niet heel veel, maar wel voldoende om de regenkleding aan te trekken. We liepen Balkbrug uit en door Ommerschans. Vervolgens door het Vechtdal, langs een walnoten-verkooppuntje en langs het Europees Ayurveda Centrum (dat je het maar weet). We passeerden een informatiebord waar op stond dat er voorwerpen uit de steentijd zijn gevonden in Witharen. Dat zou toch op zijn minst zo’n 10.000 jaar geleden moeten zijn geweest.
We lieten ons informeren door een ‘praatpaal’ die Zuslief met voetbewegingen kon activeren. We liepen verder over mooie lichtgekleurde zandpaden en later langs weilanden naar Witharen. Daar leek de route dwars over het erf van een boerenbedrijf te lopen. Het erf was echter afgesloten met een dik touw. Het zag er in ieder geval niet zeer gastvrij uit, dus we draalden een beetje en besloten verder te lopen om dan later een weg naar het pad te vinden. Gelukkig vonden we verderop bij een ander boerenbedrijf een doorsteek. We hebben toestemming gevraagd om over het erf te lopen en dat was gelukkig geen enkel probleem.
Dode koe 🙁
Heb je je ooit afgevraagd wat er gebeurt met koeien die op het erf voortijdig overlijden? Die worden met een shovel ‘gewoon’ ergens heen geschoven waar ze niet in de weg liggen. Dood is dood, maar het was toch een akelig gezicht om zo’n prachtig groot dier daar levenloos te zien liggen tegen andere rommel aan.
De regen was gestopt en we konden verder wandelen in shirt zonder jas, lekker! Bij de Oude Woestendijk stond een houten ding met bankjes. Daar zijn we gaan pauzeren en hebben er iets gegeten en gedronken. In het zonnetje notabene. Lekker ook even de schoenen uitgedaan om de voetjes te laten ademen. Heerlijk. Hoewel de schoenen het helemaal perfect deden. Geen tape nodig, geen blaren, helemaal niets. Geweldig!
Door naar Landgoed den Woesten Heide door een klaphekje dat net iets te smal was voor een mens met rugzak. Zuslief liep zichzelf klem. Maar we hebben daardoor wel weer erg gelachen. Hier zagen we vlinders en werden we bekeken door een heel rijtje nieuwsgierige koeien. We vervolgden onze weg over het Hongerveld. We checkten buienradar regelmatig omdat het in de verte vaak donker werd, maar de buien gingen gelukkig óm ons heen. In een veld bij de Stouweweg zagen we opnieuw een ooievaar op zoek naar lekkere hapjes die nauwlettend in de gaten werd gehouden door een koe in een naburig veld. Ook raakten we even in de war omdat op een weg wel heel prominent een bordje stond met daarop ‘Eigen weg’. Voorzichtig zijn we over het pad doorgelopen om later te realiseren dat het wel gewoon een doorgangspad was, maar dan eigendom van deze boer.
Eindpunt verlegd, route aangepast
We liepen door naar Camping de Stuwe. Daar aangekomen bleek dat we best nog een beetje dag over hadden. De camping kon ons niet direct bekoren. Ietsjes door bij Vilsteren bleek ook een overnachtingsmogelijkheid. Dat was wel een stukje van de route af, maar hadden we er graag voor over. We besloten ter plekke door te gaan en die dag al de Overijsselse Vecht over te steken via de Stuw.
Vilsteren
Na het oversteken van de Vecht liepen we pittoresk Vilsteren in. Ons doel was Herberg de Klomp. Die bleken een kamer te hebben. Heerlijk in het zonnetje hebben we nog iets gedronken. Uiteindelijk alle meuk op de kamer gegooid en even de broeken en shirts gewassen. Sinds ons vertrek waren die nog niet gewassen. Het vieze water loog er niet om. Als die Broeke en shirts emoties hadden gehad, waren ze heel blij geweest 🙂 Van het personeel kregen we een droogrek te leen en zo konden we op het dak van de herberg onze was drogen. Met het zonnetje op het zwarte dak ging dat lekker snel. Top! Het prima diner werd op de kamer bezorgd, in lijn met de covid maatregelen.
Zoals altijd aan het eind van een dag wandelen, verkenden we ook nog eens wandelend de omgeving. Het is ons niet alleen te om het wandelen, maar ook om dingen te zien en mee te maken. We bezochten dus even de katholieke Willibrorduskerk van Vilsteren en liepen langs de korenmolen De Vilsterse Molen. Prachtig! Natuurlijk maakten we ook een klein rondje over Landgoed Vilsteren. Ook geweldig.
Het dorp Vilsteren behoort tot het 1035 hectare grote landgoed Vilsteren BV dat sinds 1850 in handen is van de familie Cremers. De ondergrond en een aantal gebouwen, zoals “Groot Spijker” en de bijgebouwen, zijn eigendom van deze familie. De bewoners van het dorp betalen pacht. Huizen en boerderijen die op het landgoed staan zijn te herkennen aan de donkergroen-lichtgele luiken, het wapen van de familie Van Vilsteren. Verder is de familie Cremers beheerder van bosgebieden en een landgoedcamping. Kitty Verrips-Roukens schreef in 1982 het boek ‘Over heren en boeren. Een Sallands landgoed’. Dit boek gaat over de geschiedenis van het dorpje Eeckeren (lees: Vilsteren) tussen 1800 en 1977. Over het landgoed en het dorp is door de KRO eind jaren 70 een documentaire gemaakt “De trein stopt niet in Vilsteren” die in 2006 nog op de Nederlandse televisie is herhaald. (Bron: Wikipedia)
Ik schreef het al: pittoresk. Dat is Vilsteren zeker.
Man, wat is Nederland mooi!
Dit was dag 8 alweer.
