Plasmaferese, de 126ste keer (zoiets).
Hee, nieuwe stoelen. Ze zitten wel erg recht…
Het is niet druk, vakantietijd?…
Tommy Wieringa – Caesarion – leest best lekker hoor en ik lig hier toch bijna een uur…
‘Iets drinken?’ ‘Ja, lekker, doe maar rooibosthee’…
‘Nog een theetje?’ ‘Neuh, doe maar een sinaasappelsapje’…
Geklets over nieuwe uniformen die niet lekker zitten… Ik duik mijn boek in… Pff, wat zitten die nieuwe stoelen rot…
…
Het lijkt wel of ik duizelig ga worden, dat zal toch niet? Ik zit hier gewoon? Doe niet zo gek. Drink je sapje nou maar op, dat zal wel helpen. En even diep ademhalen… Het gaat niet weg, ik blijf duizelig, het gaat suizen…Nou ja zeg. Ik ga toch niet flauwvallen? Vallen kan trouwens niet, want ik zit! …Kijkt er iemand mijn kant op? … Even wenken. Nee, er kijkt niemand… Dan maar zeggen, misschien hoort iemand het: ‘Euh….ik geloof dat ik beetje duizelig ben…’
…
En weer wakker. Alsof ik geslapen en gedroomd heb, door en door bezweet. Drie gezichten boven me en mijn stoel achterover gekanteld. ‘Ben je misselijk?’ ‘Heb je tintelende lippen?’ ‘Gaat het weer een beetje?’ ‘Je bent wel even weggeweest, hoor!’ ‘Had je wel ontbeten?’ (Ja, natuurlijk!).
De laatste rode bloedcellen heb ik nog wel teruggekregen ondanks het feit dat ik tijdens het flauwvallen verkrampte en mijn arm (mét naald) dubbel sloeg. De andere donors kijken geschrokken mijn kant op. Tegen de tijd dat ik weer echt terug op aarde ben, geneer ik me verschrikkelijk. In 125 keer doneren is zoiets me nog niet overkomen. ‘Sorry, sorry, wat erg’. Mijn bloeddruk wordt opgemeten. Kwam ik binnen met een bloeddruk van een keurige 115/75 , was ‘ie nu (na 3x proberen) 90/60. Ietwat verlaagd dus. En ja, het overkomt me vaker. En de een-na-laatste keer kostte dat een gedeelte van mijn hoofdhuid.
Omdat het me vaker overkomt (inmiddels niet meer op twee handen te tellen), adviseerde de bloedbankarts me een hartfilmpje te laten maken. Even checken of er geen sprake is van een verlengde QT-tijd. Wat dat dan weer mogen zijn. Ik was wel verpleegkundige in een vorig leven, maar die CCU-aantekening heb ik nooit gehaald. Zuslief is goed in het draaien van ECG’s, dus die kan dat mooi voor me doen.
Al met al was ik vandaag een mooie anti-reclame voor het bloedgeven. Mooi is dat.
In mijn tijd als bloeddonor was er nog niet zoveel bekend over verlengde PQ-tijd (nu wel, ik ga je er even niet mee vermoeien). Gelukkig maar, want nu werd het gewoon benoemd als flauwvallen en dat is me heel wat keren in mijn leven overkomen. Ook wel tijdens mijn werk als ik me te druk maakte. Dus ik weet hoe rot je je na afloop gevoeld moet hebben.
Om mezelf te bewijzen (en omdat ik me moreel verplicht voelde als medisch student met een Hb van 9,8 en bloedgroep O positief) ben ik lang bloeddonor geweest: elke keer na afloop extra lang moeten liggen anders ging ik onderuit. Toen de soep afgeschaft werd, heb ik het nog dapper volgehouden (koffie verergerde e.e.a. alleen maar) totdat ik een goed excuus had om te stoppen (ik werd zwanger). Na de zwangerschappen heb ik het nooit meer kunnen opbrengen om weer donor te worden.
Een ECG is er nooit gemaakt bij mij. Ik hoop dat de uitslag daarvan verder niets oplevert bij je.
Overigens vind ik die verlaging van de bloeddruk nadat je flauw gevallen bent en waarschijnlijk gemeten toen je lag, niet verontrustend.
O ja, ik heb het zelfs een keer gepresteerd flauw te vallen (nou ja vallen) toen ik in bed lag nadat mijn oudste uit de hoogslaper was gevallen en ik allemaal bedacht wat er had kunnen gebeuren.
Sterkte nog met alles.
het is niet voor niets dat ik een zeer grote naalden fobie heb, ik zeg altijd maar, als ons lieve heer had gewild dat bloed uit ons lichaam getapt werd, had hij ons wel een tap kraantje bij de geboorte gegeven 😉
Maar ik sluit me wel aan bij Hannah , ik hoop dat de ECG geen vervelende dingen laat zien. Sterkte
Dank Hannah, je stelt me gerust en je bevestigt wat ik ook denk. Ik ben gewoon (net als jij….oooh, jij bent erger: je valt liggend flauw!!) een flauwvallerig tiep. Die bestaan dus gewoon echt. Maar ja. die bloedbankarts moet ook wat te doen hebben…
En over die bloeddruk: als je met een bloeddruk van 90/60 daar aan komt, mag je nog steeds bloed geven. Dus nee, maak ik me ook geen zorgen over. Beter zo dan te hoog. Mijn HB is overigens ook altijd rond de 9. Dus dat zit ook wel goed. Ik maak me niet zo zorgen. Ik geneer me alleen maar…
En Kirsten: sommige mensen hebben nu eenmaal ook bloed nodig en dat moet er ook op een bepaalde manier in. Helaas. 🙂
Pingback: Zo zijn | Smarts Blogt
Dank Hannah, je stelt me gerust en je bevestigt wat ik ook denk. Ik ben gewoon (net als jij….oooh, jij bent erger: je valt liggend flauw!!) een flauwvallerig tiep. Die bestaan dus gewoon echt. Maar ja. die bloedbankarts moet ook wat te doen hebben…
En over die bloeddruk: als je met een bloeddruk van 90/60 daar aan komt, mag je nog steeds bloed geven. Dus nee, maak ik me ook geen zorgen over. Beter zo dan te hoog. Mijn HB is overigens ook altijd rond de 9. Dus dat zit ook wel goed. Ik maak me niet zo zorgen. Ik geneer me alleen maar…
En Kirsten: sommige mensen hebben nu eenmaal ook bloed nodig en dat moet er ook op een bepaalde manier in. Helaas. 🙂
het is niet voor niets dat ik een zeer grote naalden fobie heb, ik zeg altijd maar, als ons lieve heer had gewild dat bloed uit ons lichaam getapt werd, had hij ons wel een tap kraantje bij de geboorte gegeven 😉
Maar ik sluit me wel aan bij Hannah , ik hoop dat de ECG geen vervelende dingen laat zien. Sterkte
In mijn tijd als bloeddonor was er nog niet zoveel bekend over verlengde PQ-tijd (nu wel, ik ga je er even niet mee vermoeien). Gelukkig maar, want nu werd het gewoon benoemd als flauwvallen en dat is me heel wat keren in mijn leven overkomen. Ook wel tijdens mijn werk als ik me te druk maakte. Dus ik weet hoe rot je je na afloop gevoeld moet hebben.
Om mezelf te bewijzen (en omdat ik me moreel verplicht voelde als medisch student met een Hb van 9,8 en bloedgroep O positief) ben ik lang bloeddonor geweest: elke keer na afloop extra lang moeten liggen anders ging ik onderuit. Toen de soep afgeschaft werd, heb ik het nog dapper volgehouden (koffie verergerde e.e.a. alleen maar) totdat ik een goed excuus had om te stoppen (ik werd zwanger). Na de zwangerschappen heb ik het nooit meer kunnen opbrengen om weer donor te worden.
Een ECG is er nooit gemaakt bij mij. Ik hoop dat de uitslag daarvan verder niets oplevert bij je.
Overigens vind ik die verlaging van de bloeddruk nadat je flauw gevallen bent en waarschijnlijk gemeten toen je lag, niet verontrustend.
O ja, ik heb het zelfs een keer gepresteerd flauw te vallen (nou ja vallen) toen ik in bed lag nadat mijn oudste uit de hoogslaper was gevallen en ik allemaal bedacht wat er had kunnen gebeuren.
Sterkte nog met alles.