Geconcentreerd

Een wandeling over de Grebbelinie met zus vormde de basis van een trip naar Oost-Europa. We kwamen namelijk tot de conclusie dat -hoewel de holocaust zeker onderdeel was van onze opvoeding- we beiden nog nooit een concentratiekamp bezocht hadden. Zoals we zijn hebben we er in een tijdsbestek van vijf dagen drie bezocht. Want als we iets doen, doen we het ook goed.

Een dag of wat van te voren online hotels geboekt en op dinsdagavond na het werk in de auto en op weg naar de eerste bestemming: Auschwitz, 1200 kilometer verderop. Vervolgens naar Theresienstadt (of Terezin) in Tsjechie en daarna naar Buchenwald in Duitsland en dan weer op weg naar huis.

Een pleziertochtje? Nee, niet echt. Maar wel verplichte kost; zou iedereen moeten doen. Als was het maar omdat je met je neus op de feiten gedrukt wordt over wat mensen elkaar aandoen en op welke schaal dat destijds is gebeurd. Zo blijf ik erg onder de indruk van de krankzinnige, bijna waanzinnig geniale systematiek, de gewetenloze efficiëntie waarmee de Nazi’s en/of SS’ers destijds hebben gepland, georganiseerd, gehandeld hebben. Het gaat mijn begripsvermogen voorbij. Ik zal er nog een tijd over nadenken. Voor nu even een compilatie van instagrammetjes. Hoe leg je -met respect voor hen die het hebben ondergaan, ervan getuige zijn geweest of er nog last van hebben- zoiets gruwelijks vast?

Lastig.