1 juli 2004 schreef ik:
“En zij is trouwens mijn klasgenoot; mijn maatje, mijn steun en toeverlaat op school in de k*t-tijd die ik achter de rug heb. Zo iemand die je nodig hebt als je vier jaar lang gaat studeren en met elkaar optrekt. Als zij niet in die klas zou zitten, was ik al lang gestopt met die opleiding.”
Een jaar later studeerden we allebei af. De afspraak makend dat wij het enige zouden zijn dat we aan die school (oja, dat diploma ook nog natuurlijk) over zouden houden, schreef ik kort daarop over haar geluk. Dat grote feest gaat komen; zeer binnenkort als alles meezit (oh, wat zullen we het vieren!). Ik moet alleen even kwijt dat ik ‘r een kanjer van de eerste soort vind.
