Ze gaat trouwen, ze had toen immers al ja gezegd. Maar haar weg naar geluk ligt, zoals bij zo velen, vol met hobbels en (val)kuilen. In mijn vriendinnetje bleek iets te groeien wat daar niet hoorde. En als een dokter dan op je 42ste al over een beperking in je houdbaarheidsdatum begint, dan krijgen die trouwplannen ineens een heel andere lading. Dit was een hobbel van de eerste orde. EÈn die genomen moest worden alvorens de blik vooruit gericht kon worden. Nog erger: het grote trouwgeheim moest beetje bij beetje verteld worden aan bepaalde mensen, die anders het hele referentiekader waarin haar ziekte beleefd werd, niet meer begrepen. Want als mensen niet weten dat diÈ datum zo belangrijk is, snappen ze ook niet waarom je d·n persÈ enigszins hersteld wil/moet zijn.
Vanaf de zijlijn mocht ik met veel bewondering getuige zijn van de manier waarop ze met dit alles omging en gaat. Want ook al is de operatie (nog maar net) achter de rug; het grote herstellen begint nu pas. Maar haar een beetje kennende niet eerder dan dat er getrouwd is! Trouwen doet ze hÈÈl binnenkort en daar. Vandaag heb ik haar op Schiphol veilig overgedragen aan de sterke arm van de marechaussee. – Even tussendoor voor hen een compliment: Schiphol is niet druk, maar megadruk. Rij voor de douane: drie kilometer. En dan moet je net geopereerd zijn, niet lang kunnen staan, geen mogelijkheid heben te zitten en te koppig om je als hulpbehoevend bij het inchecken aan te melden 😉 , SmaRts is natuurlijk wel op d’r achterhoofd gevallen (tijdje terug), maar niet gek en liep, toen het allemaal te lang ging duren, naar het dichtsbijzijnde marechaussee-kantoor met de vraag of vriendin wellicht via hen door mocht en dat mocht! Hulde! –
Ik kreeg net een sms; ze is geland. Ik wens haar een superbruiloft , een geweldige vakantie en een leven met veel geluk en liefde. Ik hoop dat we elkaar nog lang als vriendinnen mogen kennen. Geniet ervan mens!
