Weet je nog wat ze sms-te? Hij had haar ten huwelijk gevraagd en ze zei ja.
En daarmee begon een touwtrekkerij van jewelste met de IND. Gewoon voor een paar weekjes vakantie, zonder gelijk aan de IND kenbaar te maken dat het ging om liefde en zo vooroordelen te voorkomen. Nou, dat gaat niet zo makkelijk, hoor. Want voor wie er nog steeds anders over denkt: de grenzen van Nederland zitten aardig dicht voor niet-EU-mensen. Ook voor diegenen die, zoals in zijn geval, al tig jaar in Nederland woonden als kind. Dus even buiten het vakantiegevoel om aan elkaar wennen, zat er niet in. Voor een tijdelijk verblijf kwam geen toestemming.
Uiteindelijk zat er niets anders op dan maar direct voor de hoogste inzet te gaan: een aanvraag tot een definitief verblijf. Veel geld, mails, papier Èn drie vakanties later, is het eindelijk zover: hij komt hierheen! Dat gaat gevierd worden, en hoe! Hij zal niet weten wat ‘m overkomt. 😀
Voor J.: ik maak de foto’s wel!
