Vanmiddag in de trein luisterde ik een flard van een mobiel telefoongesprek af. En uiteraard verstond ik slechts de monoloog van de dame die belde en niet wat de persoon aan de andere kant zei. Dat was nou wel weer jammer.
“Ik wilde je even zeggen dat J. mij een sms-je heeft verstuurd waarin hij me vroeg een kopje thee bij hem te komen drinken. Ik dacht ik vertel het je maar, dan weet je het…” …”Ja, echt waar!”…
Mocht ik er ooit de tijd en het geld voor hebben, dan kan ik zeker 30 afleveringen vooruit met deze
tweedrie zinnetjes.
