Moet je je voorstellen dat er iets in je groeit dat er niet hoort. En dat dat iets hard groeit. Veel te hard.
Onzekerheid, angst, wanhoop, verdriet, boosheid, noem het hele scala van emoties maar op, ze passeren stuk voor stuk de revue. Een niet mis te verstane operatie volgt (die ze overigens met vlag en wimpel doorstond). Een niet zo empathische dokter die het wel even over haar ‘houdbaarheidsdatum’ wilde hebben. De spanning voor de definitieve uitslag.
En vandaag waren daar de beste berichten die we maar konden horen. Die operatie was heel wat, maar daar blijft het dan ook bij. Géén nabehandeling, geen beperking in de houdbaarheid. Gefeliciteerd meid, ik ben zó ontzettend blij voor je!
