#kerstiskut
Echt. Wie dit toch allemaal bedacht heeft. Het begint al met Sinterklaas. Pleegbuurkind bedacht dat het leuk was om er dit keer echt iets aan te doen met lootjes trekken en gedichten. Gelukkig niet ook nog eens surprises en gelukkig had ik Zuslief, dus met dat gedicht kwam het goed. Nou was dat gedicht niet zo erg, maar het kadootje wel. Het moest aardig blijven en de prijs daarom onder de € 15,-. Ik vond iets leuks bij een coole outdoorwinkel in het Verenigd Koninkrijk. Keurig eind tweede week november besteld, want Black Friday enzo.
Denk je dat ik mijn pakje op tijd had voor Sinterklaas? Nee. Ik ga het zelfs niet met kerst kunnen geven want het ligt, ondanks mijn tig boze tweets naar PostNL, ergens in een loods te rotten. Met een beetje pech komt het na 1 januari met een factuur eraan voor inklaringskosten. ‘Ja mevrouw, het VK is vanaf 1 januari 2021 geen EU meer…!’ Nou, ze moeten het eens durven! Alle geiten op een stokje; het zal wel goed komen, maar ik vrees dat dat niet dit jaar is.
Tijd voor tijd
Mijn nieuwe baan sinds 1 oktober vroeg zoveel tijd dat ik gemiddeld zo’n 10 à 11 uur per dag werkte. Van de ene teams-vergadering naar de andere. Echt op vlieghoogte komen met mijn collega lukte niet goed. Bovendien ging er op niveau een aantal zaken niet helemaal goed in de categorie centraliseren => verlies aan communicatie => slechte samenwerking. Bovendien lijkt mijn nieuwe functie hèt antwoord op alle problemen in de organisatie te zijn. Uh-uh. Ook echt niet. Met mij komt er een nieuwe wind en een lading piketpaaltjes. Een van mijn doelstellingen voor het nieuwe jaar is duidelijk afbakenen waar mijn collega en ik van zijn. Al het andere mag gewoon blijven bij die mensen waar het hoort en die daar (te) goed voor betaald worden. En dat het dan wel eens niet goed zou kunnen gaan, is hun verantwoordelijkheid. Zodra ik hun aapje op mijn schouder neem, ben ik ervan en dat wil ik liefst voorkomen.
Maar nu eerst even niets. Alle extra uurtjes heb ik deze en volgende week opgenomen als tijd-voor-tijd. Even helemaal niks. Maar ook dat is niet waar. Op elke dag, behalve vandaag, heb ik nog op mijn werktelefoon gekeken en een enkele keer opgenomen. Vanaf vandaag niet meer, ik had blijkbaar even nodig om af te kicken. Maar vandaag is het de dag voor kerst en kerstavond.
Kerst 2020
Tja. #kerstiskut
Die hashtag wordt niet zo heel vaak gebruikt, zag ik op twitter. De laatste dateert van 2018.
Nou, ik heb er niet zoveel mee. Zuslief is aan het werk, een kerstboom hebben we niet en cadeautjes ook niet. Geen ouders aan beide kanten. Bepaalde vrienden hebben zich van hun slechtste kant laten zien dit jaar en zochten nul contact en andere vrienden zijn dierbaar geworden, maar hebben nog wel voldoende familie om dit soort dagen mee door te komen en sturen toch lieve berichtjes.
Hoewel eerst alleen Zuslief zich had uitgenodigd voor kerst, komen daar toch ineens ook de buren weer aanschuiven op eerste kerstdag. Alle boodschappen voor ons drie in huis, maar niet voor de rest. Die kregen dus nog een boodschappenbriefje van mij. Ik hoefde zelf nog maar een paar boodschapjes vandaag en heb me verbaasd over de lange rijen bij de slager. Voordeel is dus dat ik geen vlees eet. In de supermarkten was het goed te doen. Voor de gelegenheid voor de buurtjes en ons pleegbuurkind gauw nog even een aardigheidje gescoord. Want hoewel ik kerst kut vind, hoeft dat voor hen niet zo te zijn en zal ik daarin niet bepalend zijn.
Kaneelstokjes
Dacht ik alles in huis te hebben voor een niet zo fancy, maar wel gezellige eerste kerstdag, bleek ik toch nog iets te missen voor een drankje vooraf: kaneelstokjes. Kaneelpoeder had ik wel, maar voldoet niet voor het idee dat ik had. Dus ben ik toch nog even naar de super terug gegaan.
Wat denk je? Geen kaneelstokjes bij de Appie en de Plus hier in de wijk, ook niet bij de volgende Plus en niet bij de Turkse super. Hoezo dan? Wat moet iedereen met kaneelstokjes? Hamsteren we die tegenwoordig ook al? Zijn we massaal aan de stoofperen gegaan? Werkelijk geen idee. Maar ja, kerstavond en geen idee of en welke winkels morgen open zijn, dus als ik ze vandaag kon vinden, dan graag. Uiteindelijk bleek de Appie in het centrum van ons eiland genoeg kaneelstokjes te hebben. In overvloed zelfs. De mensen in het centrum van Dordrecht eten blijkbaar geen stoofpeertjes? Gelukkig voor mij. En fijn dat de cocktail ook nog eens superlekker bleek.
Natuurlijk wil ik een waanzinnig lekker recept voor de cocktail hiernaast op de foto niet voor mezelf houden. Dit drankje is trouwens niet alleen met kerst lekker, hoor. Dit kan gewoon altijd 🙂
Misschien zijn niet alle ingrediënten even gemakkelijk te vinden, sorry daarvoor. De mirtebessen ontvingen wij deze week rechtstreeks van vrienden uit Sardinië en de Mirto Bianco (gemaakt van mirtebladeren), bestelde ik online. Tja, Sardijnse roots in dit huishouden, dan krijg je dat. Hoeveelheden? Geen idee. De verhouding Mirto Bianco en Ginger Ale die ik aanhield, was ongeveer 1:4.
- Kaneelstokjes (ja, dûh)
- Mirtebessen
- Verse blaadjes munt
- Ginger Ale
- Mirto Bianco
- IJsblokjes
