Kraaien zijn dol op glimmende dingen toch? Zeggen ze.
Maar ook op kleine lieve jonge eendjes.
Zag ik vandaag.
Zij liep met haar (stuk of) 9 kinders over het fietspad. Hij kwam aanvliegen en landde een meter verderop. “Hij zal toch niet?”, dacht ik, terwijl ik voorbij fietste. En terwijl ik nog aan het denken was, sloeg hij toe. Hup, zo een kleintje in zijn bek. En nee, hard terug fietsen had geen zin. Meneer Kraai vloog weg en vermoordde het kleine ding aan de andere kant van de sloot, Moeder Eend en mij beduusd achter latend. Tja. Zinloos was het niet echt. Ook een kraai moet eten. Maar ik hoef het voortaan niet meer te zien.
