Vanochtend bleek dat ik gisteravond, ergens op die betonnen vloer van Ahoy, mijn stembanden ben kwijtgeraakt. Ik riep toch al dat ik me schor wilde schreeuwen, nou da’s aardig gelukt. Man, wat kunnen die gasten een feestje bouwen, zeg! Door het geswitch in data bleek Ahoy niet helemaal gevuld. Gezellige drukte ‡ la Paradiso, dus. Lekker relaxed en op zekere afstand (want SmaRtie blijft met haar 1.64 mtr. toch maar een klein droppie tussen al die grote mensen) tÛch dichtbij het podium.
Ergens bij het twintigste (!) nummer vroeg zanger Ed Kowalczyk of we het nog wel volhielden, ‘want ze waren immers niet voor niets naar Holland gekomen’ en op een uitbundig ‘Ja!’ volgde nog heel wat muziekplezier. Klik voor een abominabele opname vanuit een telefoontje in .wav-formaat (drie komma iets MB!) van het nummer Overcome. Maar misschien kun je nog wel nÈt horen dat zanger Ed (itt tot zekere andere artiesten en sommig publiek ;-)) in ieder geval niÈt vals zingt. Het was geweldig en ja, ik ben aardig uit mijn dak gegaan.
