Speelgoedcameraatjes, plastic lensjes, lichtlekken. SmaRtie heeft altijd een zwak voor de underdog en ook wat fotografie betreft. Niets en niemand is perfect. Haarscherpe foto’s, perfect verzadigde kleuren zijn natuurlijk erg mooi, maar SmaRtie zou SmaRtie niet zijn als ze voor het tegenovergestelde gaat. Krasjes, onscherpte en lensvervormingen. Een hoop mensen snappen het niet. ‘En je hebt zo’n mooie camera?!’ Jazeker heb ik die, en daar ben ook heel blij mee.
Maar die imperfectie van oud en plastic heeft voor mij een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Zo erg dat ik het mezelf toch wel een beetje verwijt dat mijn Diana-F mijn jeugd niet heeft doorstaan (ik herinner me vaag iets van een kapotte ontspanknop en een rammelende camera). De opvolger ervan heeft inmiddels een aardige cultstatus en een pittig prijskaartje. Blij verrast was ik dan ook toen ik gisteren van mijn buurjongetje L. zijn Chupa Chups Photo Pop mocht lenen (hij heeft er gelukkig twee). Ik moet er nog een nieuwe lolly Ên rolletje in doen en hoop op een beetje zon om ‘m uit te proberen đ
Helemaal gelukkig werd ik, toen ik ook nog eens mijn exemplaar van het fotomagazine ‘Light Leaks‘ binnenkreeg. Ik ben (joepie!) dus niet de enige, er zijn gelukkig nog meer mensen met deze maffe afwijking. Het magazine selecteert redelijk streng; foto’s uit bepaalde camera’s mogen niet meer ingezonden worden, omdat ze gewoonweg niet ‘crappy’ genoeg zijn đ
Zuslief door de SuperSampler.
