“Het luchtje dat u op heeft, ruikt erg prettig en brengt hele fijne herinneringen bij mij naar boven”, zei de man. Verbouwereerd kon ik niet veel meer dan een “Oja?” uitbrengen waarvan ik direct al spijt had. Op zijn memoires stond ik echt niet te wachten. Ik kwam er voor mijn nieuwe brilletje, dat gekke leuke ding met die felle kleurtjes. “Probeert u ‘m eens” en hij kwam dichterbij om het brilletje op mijn neus te schuiven en zonder gêne snoof hij de geur van mijn luchtje op. “U weet toch wel dat geuren altijd gepaard gaan met herinneringen?”. “Euh, ja, inderdaad”, stamelde ik. Wat moest ik hier nu toch weer mee? Ik dook in mijn tas op zoek naar mijn pinpas. Betalen die handel en wegwezen.
