Ik heb het al eens eerder geschreven: als je in Italië een ijsje koopt, dan krijg je waar voor je geld. Een bakje gevuld met ijs, zoveel als er in én op gaat. Dat krijg je. En als je midden in Rome nodig moet piesen, dan kun je gebruik maken van bijzonder schone en bovendien (!) gratis openbare toiletten. Zomaar. In Frankrijk koop je weer heerlijk versgebakken brood. Zélfs op zondag bakt de bakker er vers brood voor zijn klanten. Je kunt er gewoon om 7 uur al terecht en misschien al wel eerder als je even de bakkerij inloopt. Zomaar.
In Nederland wordt je bakje ijs ‘slim’ gevuld met een luchtbel onderin het midden en glad afgestreken. Er gaat geen microliter teveel ijs in dat bakje. En de openbare toiletten? Die zijn er niet en áls ze er al zijn, zijn ze te smerig voor woorden. Denk je slim te zijn om bijvoorbeeld tijdens je strandwandeling in Scheveningen in een café koffie te drinken (want dan kun je direct gebruik maken van het toilet), dan zul je raar opkijken als blijkt dat je alsnog een bedrag van tussen de € 0,50 en € 1,00 moet neertellen voor je plasje. Of het kleffe afgebakken brood dat bij de supermarkt ligt en de ‘echte bakker’ die zijn deur niet voor 08:30 uur (en dan heb je nóg geluk) open doet (mag doen?). En dan heb ik het nog niet over coffeeshops, paddo’s en al die andere ongein die zogenaamd maar allemaal maar ‘moet kunnen’.
SmaRtie heeft regelmatig buitenlandse vrienden over de vloer, maar het wordt toch steeds lastiger om hen uit te leggen hoe dat hier toch allemaal (niet) werkt. Nederland en imago? Breek me de bek niet open.
Zo. Dat lucht op.
