Alweer over wandelen?
Ja sorry hoor. Want over 14 dagen start de wandeling. Het gaat alweer over wandelen. Buiten heerscht nog immer Covid. We mogen nog niks en voor het eerst met Koningsdag geen vlag want geen feest. Dus wat kan een mensch dan? Wandelen en schrijven over wandelen dus. Bovendien kreeg ik nog geen prik. En echt he, ‘prik’. Wie verzint het? Zit ergens in Den Haag een ambtenaar die denkt: ‘We noemen de vaccinatie een prik. Want het plebs begrijpt het woord vaccinatie niet. Of het plebs heeft weerstand tegen het woord vaccinatie. Als we het prik noemen, klinkt het niet zo eng en wordt het beter geaccepteerd’. ‘Heb jij je prik al gekregen? Nee, ik moet nog voor mijn prik’. Aaargh!
*kots*
Toen ik in een vorig leven als verpleegkundige werkte was het absoluut not done om betuttelend tegen de patiënten te doen. ‘Hoe voelen wij ons vandaag?’ of ‘Gaan we even een plasje doen?’ Nee, hoe zou jij je voelen als jij de patiënt bent en degene van wie je afhankelijk bent jou behandelt als een klein kind!
be·tut·te·len (betuttelde, heeft betutteld)
1 als onmondig behandelen
En dan onmondig:
on·mon·dig (bijvoeglijk naamwoord)
1 minderjarig
2 niet in staat om voor zichzelf op te komen
Dus die ambtenaar denkt dat het plebs niet voor zichzelf kan opkomen en onmondig is. En dat hij daardoor niet het woord vaccinatie kan gebruiken omdat men dat niet begrijpt, maar het woord ‘prik’ wel. Mijn nekharen gaan er van overeind staan en ik irriteer me er bij elk interview met Hugo-afzichtelijkeschoenen-deJonge máteloos aan. IK-BEN-GEEN-KLEUTER! Ik vond het hele woord trouwens ook niet terug in het coronawoordenboek. Ook op Twitter waar toch wel de meeste zeikerds verenigd zijn, vond ik het niet terug. Ben ik dan de enige die zich er aan ergert?
Noord naar Zuid
Zo. Zeik-uurtje is over. Nu over tot de orde van de dag. De wandeltocht. Nog 14 dagen te gaan en dan is het zover. De campings weten allemaal dat en wanneer we komen. Vrienden op de fiets zijn ingeschakeld en ook vrienden waar we mogen logeren zijn ingeschakeld. Duimen dat het weer in mei een beetje goed blijft en we niet al te veel regen zullen hebben.
Nieuwe Uitrusting
Schoenen
We proberen de dagen voorafgaand aan ‘de wandeling’ nog wat kilometers te maken en te oefenen met nieuwe uitrusting. Zo ben ik van de stevige wandelschoenen afgestapt. Die Hanwags zijn prima schoenen, maar toch voel ik bij die schoenen de noodzaak mijn voeten preventief in te tapen om blaren tegen te gaan. Geen probleem, maar kost weer wat rolletjes tape die ik mee moet nemen. De stevigheid die je met die boots krijgt is wel weer fijn, zeker in ongelijk onverhard of bergachtig gebied. Komende mei wandelen we in Nederland. Natuurlijk zullen we een heuvel of wat tegenkomen, maar hee, het blijft Nederland. Na flink wat dubben en vergelijkend warenonderzoek op Youtube, Reddit en meer van dat internet, kwam ik uit op Altra Lone Peaks. Van oorsprong trailrun schoenen, maar zeer populair onder de thruhikers.
Ze zitten als pantoffels. En lopen tot op heden zonder blaren. Ze zijn niet waterdicht en regen of een plas betekent natte sokken en natte voeten. Maar ze drogen daarentegen weer supersnel. Met de juiste sokken (bij voorkeur merinowol) heb je dus ook weer snel droge voeten. Zelfs met een rugzak van 10 kilo lopen ze nog prima na 22 kilometer. Het zijn Zero Drop schoenen. Drop of heel drop is het hoogteverschil van de zool van een hardloopschoen van hiel naar teen, dit noemt men in jargon de drop. Dat klinkt technisch, maar het is dus gewoon het verschil in hoogte van de zool tussen de voorvoet en de hiel.
Zero Drop betekent dat je schoenen geen verschil hebben in het niveau tussen de hiel en de voorvoet. Bij het lopen land je daardoor op je middenvoet in plaats van op je hak, alsof je op je blote voeten loopt, maar dan met de bescherming van een schoen. Dit zorgt op zijn beurt voor een natuurlijke lichaamshouding waardoor je stabieler staat. Daarmee train je de kuit en de achillespees. Zero Drop zorgt ervoor dat je efficiënter gaat lopen, waardoor de kans op blessures geminimaliseerd worden. Naast zero drop hebben ze ook veel ruimte voor de tenen. Dat is even wennen. Ze hebben niet de reguliere taps toelopende vorm. Ze hebben een voetvorm. En wat gek dat reguliere schoenen eigenlijk niet de vorm van een voet hebben?
RegenJasje en regenbroek
In de vorige versies van wandelingen had ik een regenjack van Decathlon en een regenbroek van Berghaus. Prima kwaliteit. De broek (Berghaus Deluge, 358 gram) was een compromis tussen prijs en gewicht. Het Decathlon was vooral gekozen vanwege de prijs en het gewicht (515 gram) nam ik op de koop toe. Samen wegen ze bijna 875 gram. Zelfs in Schotland heb ik ze de meeste tijd in de rugzak gedragen en niet aan gehad omdat het gewoonweg niet regende. Ik bedacht me, nu we in NL wandelen en de kans op mooi weer véél groter is (duim duim) en ik zo min mogelijk wil meesjouwen, dat het handig is op zoek te gaan naar lichtere alternatieven.
Die heb ik gevonden. Opnieuw een compromis voor de regenbroek. Dit keer heb ik meer gekozen voor gewicht en minder voor wat hij bedoeld is. Ik heb gekozen voor een trailrun regenbroek van Decathlon. Hij weegt in mijn maat (M) een schamele 167 gram. Voor het jack heb ik geen enkel compromis gedaan dit keer. Gewoon full monty of eigenlijk Montbell. Na uitputtend onderzoek kwam ik op een prachtig lichtgewicht jasje van Montbell, de Versalite. Deze weegt slechts 165 gram. Zo ben ik toch met een andere keuze ineens van 875 naar 330 gram gegaan. Het lijkt weinig, maar alle beetjes minder schelen toch een grote berg sjouwen.
Rugzak
Nee, ik heb geen nieuwe rugzak. Ik was al van de Osprey Aura naar de Gossamer Gear Gorilla gegaan. Zuslief nog niet. Maar die heeft voor de komende wandeling gekozen voor de Osprey Lumina. Die weegt 810 gram, vergelijkbaar met de GG Gorilla en scheelt dus iets meer dan een kilo met de Aura. Aanzienlijke winst.
Naast deze grote wijzigingen blijft alles bij het oude. Maar om te weten of alles werkt, moet er wel mee geoefend worden. Dus in de schaarse momenten die we naast het werk hebben, plannen we wandelingen. Kort en lange, mét en zonder volle rugzak. Zo liepen we afgelopen zondag door het westen van het land. Van Maasland naar Schipluiden naar Vlaardingen en via de Broekpolder weer terug naar Maasland. Mooi gebied en we hebben zo’n 22 kilometer gewandeld. Het was fris, maar wel droog. De voeten gingen prima in de Altra’s. Het jasje werkte super als windstopper en Zuslief is blij met haar lichtere rugzak. So far so good. Mijn laatst bijgewerkte inventaris staat hier.
Hieronder nog wat nabeeldjes, want naast zo licht mogelijk lopen, moet natuurlijk ook zoveel mogelijk plezier aan het wandelen beleefd worden.
