TUSSEN HEMEL EN ZEE
Daar schetsen gedachten zich
tussen getijden door, jij op sterrenjacht,
ik jaag de vloedlijn voorbij
de nacht neemt het water op
en jij en jij blaast bellen
van bewondering.
Elke duin is een stap
een spoor die ons draagt
en in elke verte hangen silhouetten
van leven.
We gooien fluisteringen
over
en de zee neemt onze woorden
zo spoelen we de zomer stil.
Edwin van Rossen
