Pinkpop & Glastonbury

De zomer is alweer over en nog heb ik niet geschreven over de festivals! Hier komt ie dan.

Pinkpop 2022

Pinkpop mocht eindelijk weer doorgaan. We keken er al een tijdje naar uit, maar als het dan zover is, is het toch weer genieten. Maar wat was het vreselijk warm! Er waren wel iets meer schaduwplekken dan voorheen op de festivalweide, maar absoluut te weinig voor zoveel mensen en zoveel zon.

Met dat warme weer in het vooruitzicht had de organisatie meer drinkwaterplekken beloofd. Bij de waterkraampjes stonden helaas dikke rijen mensen die drie kwartier tot een uur moesten wachten. Een eigen waterfles mocht niet mee naar binnen, wel zo’n opvouwbaar flesje. Die ik gelukkig bij me had.

Op de tweede dag mochten mensen toch hun eigen flesje houden. Die konden ook weer gevuld worden bij de watertappunten. Niet bij de toiletten, want daar staat op aanplakbiljetten ‘GEEN DRINKWATER’. Een paar tweets later zijn die vervangen door ‘DRINKWATER’ en roept men om dat er extra watertappunten bij zijn gekomen. Met hoed, sjaal en zonnebrand factor 50 naar de festivalweide.

De festivalweide was anders ingedeeld. Dit jaar was aan weerszijden een groot podium geplaatst. Op die podia wisselden bands elkaar af, zodat we ons bijna niet hoefden te verplaatsen als we ons wilden beperken tot de de grootste acts. En dat waren er nogal wat. De line-up van Pinkpop puilde uit.

Favorieten

Mijn favorieten voor Pinkpop 2022 waren toch wel:

Nothing But Thieves
Idles
Ten Times a Million
Pearl Jam
Royal Blood
Måneskin
De Staat
Sea Girls

Camping C

Camping C was weer als vanouds. Het parkeren niet. Een t*&#$-eind weg van de camping. In de bloedhitte met je spullen sjouwen is een crime. We waren later dan gebruikelijk en moesten daardoor verder op de heuvel onze tentjes pitchen. Het lukte toch om nog redelijk vlak te blijven waardoor niet van ons slaapmatje rolden. Dit keer twee tentjes van ons omdat E. niet helemaal zeker was of zijn tentje nog wel waterdicht was. Het Black & Fresh beviel hem niet. Hij vond het te donker. Tja. Misschien kwam het omdat hij een beetje verkouden was. Het zou toch geen C* zijn?

Het was een geweldig warm weekend. Mooie muziek met grote bands, maar ook hele leuke kleine bands. Zeker niet de slechtste Pinkpop. Bij thuiskomst op maandag gauw de tentjes luchten, omdat we dinsdagochtend alweer naar Glastonbury moesten vertrekken!

Glastonbury 2022

Kuis kapot van het Pinkpop-weekend weer in de auto en op weg naar het Verenigd Koninkrijk. Via Duinkerken naar Dover en van daar naar Shepton Mallet. Gedoe met tanken en eten èn te laat bij de laatste supermarkt, waar alleen nog vage sandwiches te vinden waren. Wel netjes op tijd bij de P-plaats, maar ook hier werden we een totaal andere kant op geleid dan gebruikelijk. Afstand tot de gate was ook wat langer dan gebruikelijk. Gelukkig was het niet zo heel warm als bij Pinkpop.

De avond vindt, zoals gebruikelijk, plaats naast en in de auto. E. is niet lekker. Dat was ‘ie al niet vanaf Pinkpop. Nog steeds denk ik aan C*, maar dat kan het niet zijn, zegt hij. ‘Hij is zijn smaak en geur niet kwijt’. Op middernacht gooit hij er alles uit.

We waakslapen tot half vier in de ochtend en gaan dan in de rij staan. Ditmaal heb ik besloten geen kar mee te nemen. Het belooft een hete dag te worden en het lijkt me handiger alleen het hoognodige mee te nemen: de tent en een rugzak met eten en drinken. Later op de dag zal ik teruglopen voor de rest, desnoods met kar. Zo ook M.
E. besluit wel zijn zware tas op wieltjes mee te sjouwen. Zeer lichtvoetig lopen M. en ik door de Efteling-rij, terwijl E. met het zweet op zijn voorhoofd zijn immens grote tas en tent meesjouwt. En veel anderen met hem; karren sneuvelen, mensen raken uitgeput, sjouwen zich een bult met huis en raad. Ik heb goed gekozen: de eerste keer lichtvoetig door de poortjes en op een later tijdstip terug gaan om de rest te halen. Op het gemak. Dit is een tactiek die ik vaker ga gebruiken.

Met het bandje om de pols lopen we naar Bushy Ground, het oude vertrouwde stuk weiland waar we onze tent opzetten. We blijken in tegenstelling tot andere jaren ineens horeca op het veld te hebben, yeah! Gewoon onze ‘eigen’ koffietent!
Het kan E. allemaal niet bekoren. Hij is zo ziek als een hond.

Programma

Om Glastonbury 2022 kort samen te vatten: om de headliners ging het ditmaal niet. Het programma was prima, daar niet van. Maar het leuke speelt zich soms af buiten de grote velden. Dit was de line-up: Billie Eilish was gaaf, Robert Plant een legend als altijd. Paul McCartney iets beter bij stem dan toen bij Pinkpop, Diana Ross, daar heb ik slechts 1 nummer van meegekregen en eerlijk? Meh.

De dagen waren gevuld met zorgen om onze reisgenoot en een zelfs een bezoek aan de medische post. Nee, dit was niet de Glastonbury waar ik op gehoopt had. Stiekem bedacht ik me dat sowieso het wel eens tijd is om Glastonbury Festival -hoe geweldig het ook is- eens los te laten. De eerste keer was magisch. de tweede keer als een beetje ingesleten. Daarna gaat de magie er gewoon een beetje van af. Tenminste, zo werkt dat bij mij. Tijd voor iets nieuws? Houden van is ook loslaten. Toch?

En in 2023?

Vorige week was de verkoop van Glastonbury 2023. Anderhalf uur getracht kaartjes te scoren, maar dit keer is het niet gelukt. Nog zo’n veeg teken aan de wand. Ga ik in april voor de resale? Nee. Er zijn inmiddels andere plannen voor in de plek gekomen, want door de festivals in deze periode eens te skippen is er een wereld aan mogelijkheden open gegaan. Maar daarover in een andere post meer.