Uit mijn vel
Stabiel, geduldig, vriendelijk, assertief.
Dat ben ik.
Maar soms niet. Soms kan ik buiten allemijn proporties pislink worden.
Men neme een plan voor een badkamer. Niet zomaar één, nee een supermooie dure geweldige alles-erop-en-eraan-badkamer. Weet u het nog? Jawel natuurlijk! Zolang is het nog niet geleden dat ze begonnen. Wat een geluk (not): spullen (gekocht bij een gerenommeerde badkamerzaak die ons ook de aannemer aanbeveelde) onjuist of te laat geleverd en tot overmaat van ramp overleed de aannemer. Uiteindelijk werden de laatste klussen en de oplevering door een andere aannemer overgenomen. Aannemer 2 wilde nog wel even de centjes van de opleveringstermijn opstrijken, maar dat feest ging mooi niet door. Die heb ik gewoon zoals het hoort, aan de (curator) van aannemer 1 betaald. Zoek het onderling maar uit, dacht ik. En wij kwamen tot de conclusie dat sommige aannemers wel heel erg lekker gebruik maken van de vrijheid van het ondernemerschap: betaald willen krijgen zonder rekening, rekening zomaar verhogen en meer van die onzin.
Maarja, die badkamer is uiteindelijk eind maart 2008 helemaal gereed gekomen. De eindschoonmaak mochten we -ondanks de belofte van aannemer 2- zelf doen. Nu net 8 maanden later, zitten we met een garantiekwestie (kitwerk laat los en de deksel van de pleepot close-t niet meer zo soft). Aannemer 1 is niet meer, helaas. En aannemer 2 schrijft vanavond in een email: “Ja, maar wij hebben de klus niet aangenomen” & “De badkamer is al een jaar geleden opgeleverd en wij bieden maar 6 maanden garantie op het kitwerk (op hun site staat één jaar -red.)” & bovendien: “We willen het wel doen, maar dan is ons voorstel dat de badkamerleverancier 50% betaalt en u 50%”
Pardon?!
Excuseert u mij, terwijl ik uit mijn vel spring?!