Kröller-Muller

Jazeker: een ‘Umweltplakette’.

Je kunt namelijk zomaar ineens besluiten om een paar dagen naar Berlijn te gaan (met de auto) en er dan vervolgens geen erg in hebben dat je sinds 2008 (dûh…) zónder een ‘umweltplakette‘ ineens het risico op een bekeuring loopt als je die stad inrijdt. Ohw…okee dan. Vragen we die toch aan? Tuurlijk: dat kan via de reguliere weg tot tien werkdagen duren voor je die thuisgezonden krijgt. Fijn als je last minute vertrekt (not).

Zat maar één ding op: die plakette (lees: sticker) bij TÜV in Apeldoorn halen en hopen dat de voiture voldeed aan de norm. En dat doettie gelukkig. Hij is nu voorzien van een mooie groene sticker met het nummer 4 erop. Ik was het niet van plan (zojuist de Garmin-kaartjes vernieuwd), maar ik kan nu verdwalen tot in het centrum van Berlijn. De mevrouw van TÜV vertelde me overigens dat je -als toerist met een niet Duits kenteken- tot 2012 ook nog met een gele sticker de milieuzone van Berlijn in mag. Misschien wel handig voor wie het nog niet wist.

Het verkrijgen van de sticker aldaar duurde uiteindelijk wel tien hele minuten. Wat nu te doen? Op de heenweg de afslag Otterlo gepasseerd en aangezien ik als klein meisje ooit erg onder de indruk was van de beeldentuin en de collectie moderne kunst van het Kröller-Muller museum, besloten daarheen te gaan. Het was nog steeds mooi. De collectie is super en de tuin geweldig. Japanners -op verzoek- gefotografeerd en een lekker stuk appeltaart van Dudok bij Monsieur Jacques. Een heerlijke vakantiedag.