opleiding

Socio

Die cliënte die in een psychose onvrijwillig op een gesloten afdeling is opgenomen en denkt dat ik enige ben die ze kan vertrouwen en mij maar blijft sms-en. Een sms-je terug over grenzen bewaken ‘did the trick’. Ik heb medelijden met haar, ik wil haar met heel mijn hart helpen, maar ik ben niet de juiste persoon. Ik ben immers geen hulpverlener en mijn grenzen zijn rekbaar, maar er zit ook zeker een eind aan. Donderdag een reünie met oud collega’s en pensionados. Op vrijdag een avondje paella (jummie). Zaterdag een supergeweldige high-tea tijdens een reünie met de cursisten van de coachingopleiding en zojuist een feestje in Delft om te vieren dat een collega 50 jaar geworden is. Vastgesteld dat ik absoluut geen kroegtijger was en het ook zeker nooit zal worden (wat een takkeherrie met zoveel mensen in zo’n klein bruin café!).

 

 

 

 

 

 

Al met al een druk weekend vol met mensen. En dat brengt me op een opleidingskeus. Voor februari moet ik mijn manager vertellen of en welke opleiding ik graag wil doen. Superdankbaar voor de mogelijkheid die ik krijg, wil ik serieus na gaan denken over een volgende stap. Ik wil die kans met beide handen aangrijpen. Dus ik verzin me suf over de mogelijkheden die ik heb en wat die volgende stap moet zijn. Al eerder was ik bezig met het recept van wat ik wil worden als ik later groot ben. Hier had ik er toen over geschreven. Ik heb wel eens ergens gelezen: het beste dat je worden kunt, is je zelf. Het is fijn dat je aan het eind van je leven kunt bevestigen dat je vooral jezelf geworden bent. Tot die tijd (ik hoop dat ik nog even mag blijven) blijf ik ambitieus op zoek naar mezelf. En daarmee steeds op zoek naar ontwikkeling, dat zit in ieder geval in me, leergierig als ik ben. Ik heb iets gevonden dat me aanspreekt: een master Humanistiek aan de Universiteit voor Humanistiek. Alles wat daarin behandeld wordt, heeft mijn interesse. Probleem is wel dat de opleiding voltijds is en niet deeltijds. Misschien kan ik baas zover krijgen dat hij een opleiding (gedeeltelijk) vergoedt, maar een sabbatical van minimaal drie jaar zit er vast niet in…

Socio Meer lezen »

3 jaar

Vraag van één van de docenten: “Ga op zoek naar een foto van toen je een kind van 3 jaar was”.  Nou, dat is nog niet zo’n gemakkelijke opgave. Veel van mijn jeugd is vastgelegd op dia en op viewmaster-schijfjes en niet op foto. Daarbij komt dat ik vlak voor mijn derde verjaardag een zusje kreeg, maar haar kort daarna ook weer verloor. Een bijzonder jaar dus, niet op z’n minst voor mijn ouders. Mijn onmiskenbaar derde verjaardag kon ik terugvinden op de viewmasterschijfjes. Maar daarna is het foto- en dia-archief rommelig. Grote kans dat er gewoon niet veel foto’s zijn gemaakt in die voor mijn ouders verdrietige tijd; ze hadden wel iets anders aan hun hoofd. Klein beetje (understatement) jammer dat ze er niet meer zijn om het na te vragen. 

Ook kwam ik een dia met mijn geboortetegel tegen. Op die tegel staat precies hoe laat ik geboren ben. Met die geboortetijd kan ik (en jullie ook, als je de tijd weet) mijn (je) ascendant berekenen. Ik zeg altijd dat ik me niet anders voor wil doen dan hoe ik werkelijk ben en dat lukt me over het algemeen prima. Wat leuk is, is dat dit nu ook bevestigd wordt: zowel mijn sterrenbeeld als mijn ascendant zijn weegschaal. Op en top weegschaal dus, van binnen én van buiten. Maar dat terzijde.

Hier is er ook nog een van de maand juli daarop, iets meer dan een jaar na het overlijden van mijn zusje.  Smarts op schoot bij haar vader. De familie (van vaders kant) is op vakantie in Blanes. Mijn nieuwe Zuslief zou pas over een jaar geboren worden en mijn ouders mochten hier even op adem komen.

3 jaar Meer lezen »

Intuïtief

Zojuist deze boeken besteld (klik voor groter). Er gaat een wereld voor me open!

De open dag eerder in Hilversum bij de opleiding Intuïtieve Coaching was eigenlijk doorslaggevend. Ik heb het lekker de zomer door laten borrelen en uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik heb me aangemeld.

“Heb je nog naar alternatieven gekeken?”, werd me afgelopen vrijdag tijdens het intakegesprek gevraagd. Nee, eigenlijk niet en mijn argument: “Nee, dit voelde goed”, klonk net zo zweverig als het idee dat ik voordien van die hele opleiding had. En zo komt het uiteindelijk weer bij elkaar.

Een nieuwe uitdaging, ik denk dat ik er wel aan toe ben. Ik heb nog geen idee wat ik ermee ga doen, óf ik er ooit iets mee ga doen, maar het voelt (opnieuw intuïtief) als een waardevolle aanvulling op hetgeen ik tot nu toe gedaan heb. En dat voelt dus goed. Daarnaast ‘rommelt’ het bij Baas. Niet in mijn functie, daar blijven ze er maar te weinig (ervaren) van vinden. Maar toch. Dit is een opleiding die goed past bij de rest in mijn rugzak en die me in mijn huidige werk zeker van pas zal komen. En wie weet, zodra Baas écht in de problemen komt -en ik daardoor ook-, geeft het me voor de toekomst mogelijkheden voor het werken als zelfstandige.

Recept voor wat ik worden wil als ik later groot ben:

  • 1 opleiding ‘Zuster’
  • 1 opleiding Personeel en Arbeid
  • 1 opleiding Organisatiepsychologie
  • 1 opleiding ‘Professional Sociale Zekerheid’ – of iets dergelijks 🙂
  • 1 opleiding Intuïtieve Coaching

Mix dit met flink wat jaren werkervaring, schud alles flink door elkaar en laat het een tijdje sudderen, maar wacht niet te lang, het is slechts een beperkte tijd op z’n best!

De start van de opleiding is in oktober, locatie: ergens in de Brabantse Kempen. Steeds blokken van twee studiedagen per maand en van Baas mag ik daar in het hotel overnachten (ook érg fijn). En bij deze leg ik dan ook nog maar eens vast dat ik -ondanks al mijn gemekker af en toe- dan toch weer erg blij ben met Baas, die mij ‘gewoon’ in de gelegenheid stelt om deze opleiding te volgen.

 

 

Intuïtief Meer lezen »

Coaching

Zonder valse beloftes en met het voorbehoud dat ik vast geen enkele invloed kan uitoefenen op de enorme problemen die ze hebben, heb ik naar ze geluisterd en ze hopelijk de weg gewezen naar mensen die hen wel kunnen helpen. En vandaag ontving ik dit kaartje. Lief en een opsteker waar ik weer een tijdje mee voort kan. Het zit ‘m soms in van die kleine dingetjes.

Vanmiddag was ik op de open dag van de intuïtieve coaching-opleiding die een tijdje terug mijn nieuwsgierigheid prikkelde. Op naar Hilversum, naar een heerlijk in bosrijk gebied gelegen conferentieoord. Wat me bij is gebleven van deze middag: rust, ontspanning, aandacht, gevoel, openheid, vertrouwen, mens, hart, mooi. Voor het woord ‘zweverig’ heb ik een substituut kunnen vinden in ‘onbekend’ en daarmee direct de drempel geslecht die ik voor mezelf had opgeworpen.

Zonder er van bewust te zijn was ik aan het rubriceren geslagen en heb ik (ten onrechte, denk ik nu) geoordeeld dat zweverig niets voor mij is en werp ik daardoor die drempel voor mezelf op. Het ‘onbekende’ daarentegen is voor mij een trigger om actie te ondernemen en om de uitdaging aan te gaan het onbekende te onderzoeken, nieuwsgierig te zijn en me te verwonderen over allerlei nieuwe dingen.

Ik ga het nog even laten bezinken, de opleiding begint ergens in oktober, dus ik heb nog heel even de tijd om een beslissing te nemen. Maar ik denk wel dat ik me ga inschrijven. Het past immers goed bij mijn huidige werk en ik ben er ook van overtuigd dat het past bij het werk dat ik ga doen als ik later groot ben! 😀

Coaching Meer lezen »

Scroll naar boven