12 Angry Men
Een tiener wordt beschuldigd van de moord op zijn eigen vader. De jury, bestaande uit twaalf totaal verschillende persoonlijkheden, gaat zich beraden over de vraag of hij schuldig is of niet. Aanvankelijk schijnt er weinig twijfel te bestaan over de schuld van de jongen en het overleg van de mannen lijkt snel afgelopen te zijn – iets waar niemand rouwig om is aangezien het de warmste dag van het jaar is en de ventilator in de kamer niet werkt. De juryleden zijn geïrriteerd, ze hebben hun leven op pauze moeten zetten voor het proces, het is warm, ze hebben plannen, ze willen naar huis.
Maar dan komt de stemming. En terwijl elf juryleden ‘schuldig’ stemmen is er een persoon die het daar niet mee eens is. Jurylid nummer acht (Henry Fonda) beseft dat er een leven op het spel staat (als de jongen schuldig wordt bevonden wacht waarschijnlijk de doodstraf) en vindt dat er een weloverwogen beslissing moet worden gemaakt. Hij heeft het gevoel dat er iets niet klopt aan de zaak en is vastberaden de anderen daarvan te overtuigen.
De boodschap van 12 Angry men is erg progressief voor zijn tijd (1957). Lumets film is een filmische aanklacht tegen ongegronde vooroordelen en kritiekloze kortzichtigheid. De film imponeert nog steeds door zijn kracht en voor een filmdebuut is 12 Angry men bijzonder zelfverzekerd en foutloos.
Ik heb ‘m gezien tijdens de psychologielessen van mijn laatste opleiding. Zo’n film die in je mijn systeem blijft hangen. Al tijden schiet de titel in en uit mijn gedachten (oja, bestellen…) en nu eindelijk is ‘ie er. Misschien heb je ‘m ook al gezien, het is ten slotte een klassieker. Verplichte kost wat mij betreft en hij hoort eigenlijk thuis in de ‘moet zien’- lijst van íedere opleiding.
