Klussen II
Nou, wordt het wat of niet?
Een deurpost maken (want die ontbrak :-S), even een stukje muur aansmeren (want die was ‘niet glad’ = understatement), die ‘geweldige’ kleuren neutraliseren (het zou verboden moeten worden!), een muurtje slopen (want zélfs opzettelijk krijgt een normaal mens het niet zo scheef), plafonnetje gestuct, nieuw laminaat gelegd en ga zo maar door. We zijn nu bijna drie weken verder en het krijgt warempel vorm. En nu al durven we te zeggen dat het zoveel meer waard ís dan het wás.
Natuurlijk moeten er steeds de voor-en-na foto’s gemaakt worden, maar ik kon het vanmiddag gewoon niet laten even een ander (lijdend) voorwerp te zoeken. Zuslief stond er namelijk zó geweldig voor. Ja, ik ben de evil-sister van de twee, ik geef het toe 😛 hierbij dus: de trap 🙂
Vanavond eindelijk door hoe het nou werkelijk zit: als mensen zeggen dat iets niet kan, bedoelen ze eigenlijk dat ze niet willen. Want als je namelijk maar hard genoeg wil, kan alles.
Zoals bijvoorbeeld 60 vierkante meter laminaat in een Nissan Primera (sedan) proppen.
Gisteren de sleutel en pas vandaag echt aan de slag gegaan. SmaRts heeft al verf in haar haar en zus een zere rug 🙂
Joepie; ze (zus) heeft eindelijk weer een (écht) huis voor haarzelf!