Onzichtbaar
Eindelijk tijd om even wat te schrijven over Berlijn. We gingen er dus zomaar een paar daagjes tussenuit. Mit das Auto -voorzien van milieuzonesticker– en de Garmin op weg. Aldaar aangekomen lekker weer; veel zon en hier en daar een buitje. Een degelijk hotel, zo goed als aan de Kurfurstendamm en een metrocard die ons overal bracht. Berlijn is groot en er zijn veel highlights. Een aantal dingen al eerder gezien, maar voor zuslief was het allemaal nieuw. We hebben onszelf getrakteerd op een busrondrit door de stad, een rondvaart over de Spree, het museum bij Checkpoint Charlie, een wandeling langs de restanten van de muur en, en, en nou ja, zoveel.
Hoogtepunt van de trip was toch wel die restaurantreservering bij ‘Unsichtbar‘ getrakteerd door zuslief (nogmaals dank!). ‘Unsichtbar’ is eten in het donker. Het idee erachter is dat als je zicht niet meer werkt, je andere zintuigen ineens van zich laten spreken. Bovendien is het een superwerkplek voor mensen met een visuele beperking.
Je moet je voorstellen dat we nog in het licht onze bestelling hebben doorgegeven, opgehaald werden door Markus, een visueel beperkte jongeman, die ons de rest van de avond zou bedienen. Hij leidde ons vervolgens naar een donkere ruimte, waar wij ons diner nuttigden. Het was namelijk echt donker. Zo donker dat we niet één enkel streepje of stipje licht konden ontwaren, zelfs niet na twee uur. Het eten was uitstekend, de bediening perfect. In het begin was het zoeken naar de dingen op ons bord en prikten we regelmatig met onze vork mis. We konden bovendien slechts af gaan op het geluid om ons heen, de geuren, de aanrakingen en de smaken van de gerechten die we voorgeschoteld kregen. Lang verhaal kort, een aanrader! En oh, voor als het nog niet duidelijk was, zo donker was het er:
