En toen was het zover. Ik heb mijn collega online gedag gezegd. En ik heb voor de tachtigste keer mijn rugzak in- en uit- en weer ingepakt en gewogen. Alles klaar? Gaan met die banaan. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen en vrij wisselvallig weer gewandeld. Hieronder zal ik per dag vertellen en in beeldjes laten zien hoe dat ging. 19 Dagen; zet U schrap, dat wordt een feuilleton in tig delen.
Ja sorry hoor. Want over 14 dagen start de wandeling. Het gaat alweer over wandelen. Buiten heerscht nog immer Covid. We mogen nog niks en voor het eerst met Koningsdag geen vlag want geen feest. Dus wat kan een mensch dan? Wandelen en schrijven over wandelen dus. Bovendien kreeg ik nog geen prik. En echt he, ‘prik’. Wie verzint het? Zit ergens in Den Haag een ambtenaar die denkt: ‘We noemen de vaccinatie een prik. Want het plebs begrijpt het woord vaccinatie niet. Of het plebs heeft weerstand tegen het woord vaccinatie. Als we het prik noemen, klinkt het niet zo eng en wordt het beter geaccepteerd’. ‘Heb jij je prik al gekregen? Nee, ik moet nog voor mijn prik’. Aaargh!
Afgelopen week verscheen een bericht op de Facebookpagina van de TGO Challenge:
Zelfs verzetten naar juni lijkt nog onzeker, omdat er ook in het Verenigd Koninkrijk voldoende versoepeling moet hebben plaatsgevonden. Ergens eind april, begin mei zal het duidelijker zijn. Maar ik ga ervan uit dat vliegen naar Schotland geen optie is voor een niet-gevaccineerde Nederlander. En dat ben ik. Want kijkend naar hoe snel er in NL gevaccineerd wordt -nu zitten we op 1,3 miljoen mensen, zal het voor mij wel even duren. Gezonde mensen in mijn leeftijdsgroep zijn (bijna) als laatste aan de beurt:
Tijdsschema vaccineren
Daarnaast is het zo dat Zuslief de maand juni al is ingeroosterd voor haar werk. Als reizen wel kan, zou ik in principe nog alleen kunnen gaan. Immers ook Glastonbury Festival is voor 2021 afgelast. Maar een van onze medewandelaars gaat niet in juni lopen vanwege de midges en zonder Zuslief zie ik het ook niet zitten. Toch anders.
Roots Natuurpad
Dat betekent dat we opnieuw alle boekingen kunnen gaan verzetten. Hopen dat het nog een keer lukt met de vluchten van KLM. En daarnaast kijken voor een alternatief. In de vorige post schreef ik al over de Dolomieten als alternatief. Mag reizen naar het buitenland niet, dan overwegen Zuslief en ik om het Roots Natuurpad te wandelen. Dat is zo ongeveer het langste pad van Nederland met 456 kilometers over overwegend wandelpaadjes. Uitgaande van gemiddeld ongeveer 25 kilometer per dag, zouden we over het hele pad zo’n 18 dagen doen. Die 25 per dag moet kunnen. We zullen immers niet hoeven klimmen.
Roots Natuurpad
Aangezien het laatste scenario het meest aannemelijke lijkt, ga ik de voorbereiding voor de TGO Challenge even laten voor wat het is. Wellicht stort ik me op een voorbereiding op het Roots Natuurpad in de plaats. Ik moet toch wat?
Het is bijna februari en covid is nog hier. Op dit moment zitten we in een lockdown met een avondklok. Zuslief ontving gisteren haar tweede Pfizer vaccinatie en kan er voorlopig tegen. Ze is als SEH-verpleegkundige essentieel en krijgt -terecht- voorrang. Ik ben eigenlijk best onbeduidend en mag achter aansluiten. Met het gestuntel van de EU in de deals met de farmaceutica in het achterhoofd, denk ik dat ik ergens tegen het eind van 2021 aan de beurt ben voor mijn vaccinatie.
Post uit Newtonmore
Ali & Sue mailen regelmatig vanuit TGO headquarters met updates rondom de challenge. Ze vragen nog steeds mensen hun route in te zenden voor zover nog niet iedereen dat gedaan heeft. Maar ook bouwen ze een voorbehoud in. Het ziet er covid-wise ook niet zo goed uit voor mei. Er zijn Britse, Zuid-Afrikaanse en Braziliaanse varianten van het virus in omloop. En waar ik me ook zorgen over maak is dat het AstraZeneca vaccin, dat vooral in de UK gebruikt wordt, volgens het Robert Koch Instituut minder effect heeft bij mensen ouder dan 65 jaar. Uiteraard wordt dat in de UK, waar nu inmiddels zo’n 6 miljoen mensen zijn gevaccineerd, betwist. Geen idee of die effectiviteit nog van invloed zal zijn op het loslaten van de maatregelen te zijner tijd, we gaan het meemaken.
Wat de challenge betreft wordt er wel nagedacht over alternatieven. Natuurlijk kunnen we een jaar overslaan, maar liever niet. We kunnen de tocht ook verplaatsen naar juni of juli. Van Zuslief weet ik al dat zij in die periode niet kan. Een van onze Engelse medewandelaars zal dan ook niet meelopen en ik snap best waarom: midges. Hoe later in de zomer hoe meer dat er zullen zijn. Maar ja, alleen al het feit dat Zuslief niet later kan lopen, zal bij verplaatsen betekenen dat wij overslaan tot volgend jaar. Het zal toch in 2022 wel weer een beetje terug naar normaal zijn *doet schietgebedje*?
Deel van onze routesheet
Alternatieven
Koffiedik kijken. Want zo zien alternatieven er op dit moment uit. Maar, door een vage waas in de nabije toekomst kijkend, zouden we de volgende opties hebben:
Is de challenge afgelast, maar is reizen naar de UK en Schotland mogelijk, dan zou het kunnen zijn dat we de tocht alsnog gaan lopen. Dan maar niet georganiseerd, gewoon op eigen houtje. De vluchten zijn geboekt, de accomodaties tussendoor ook. Als die onverhoopt gesloten blijven, gaan we de hele tocht wildkamperen. Onze medewandelaars hebben al te kennen gegeven desnoods een keer naar de Hooglanden te rijden om her en der langs onze route eten te gaan verstoppen als herbevoorrading onderweg niet mogelijk is. In het allereerste geval zullen we eten voor twee weken moeten meenemen. Geen idee of dat realistisch is, maar ik gok dat dat niet nodig hoeft te zijn. We zullen vast ergens pakjes heen mogen sturen.
Gaat die hele tocht niet door omdat we niet naar de UK mogen reizen, maar wel elders binnen Europa, dan zou ik opnieuw naar de Dolomieten willen afreizen. Waarschijnlijk niet met Zuslief, maar wel met wederhelft. Hup de auto in en gaan met die banaan. Tentje mee om daar te kamperen en onderweg overnachten in de auto als een ander verblijf niet kan.
Kilometers maken
Met enige regelmaat maken Zuslief en ik wandelkilometers. Sinds kort ook weer met een volle rugzak om. Is het niet als training voor de challenge, dan wel om die coronakilo’s eraf te wandelen. Want ook nu weer geldt: alle kilo’s die er eerder af zijn, hoeven we niet mee te zeulen. Dat doen we in NL en als het even kan naar een gebied waar het niet al te druk is. Zo waren we laatst in het Mastbos in Breda en op de Amerongse Berg in de Utrechtse Heuvelrug. Beetje oppassen dat je niet op de hoofdpaden loopt. Kies je de kleinere paadjes, vooral die met veel modder, dan blijf je weg van de grootste meute. Het is een beetje behelpen. De Amerongse berg is met zijn 66 meter geenszins te vergelijken met Schotland. We kunnen nu de afstanden trainen, maar de hoogtes niet. Zodra het weer kan schieten we de Ardennen in, of de Eifel. Of pikken we een weekendje Dartmoor zoals in voorjaar 2020 eigenlijk al het plan was maar niet doorging. Ja, het is een beetje behelpen, maar we vermaken ons best.
Dag 6: Woensdag 19 mei 2021: Glen Mazeran – Aviemore, 27,7 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2021 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Dag 6. Vandaag lopen we aan de andere kant van River Findhorn. Aan het eind van deze dag zullen de weersomstandigheden bepalend zijn voor hoe en wanneer we verder gaan na vandaag. Maar daarover later meer.
Carn Ruighe Shamrhaigh – track south of Carn an Ailean – the Old Military Road – Sluggan – continue with the OMR to Kinveachy Lodge then head S on forest tracks to NH889 140, then into Aviemore High Range Lodge Hotel (phone-in + resupply).
Dag 6: woensdag 19 mei 2021: Glen Mazeran – Aviemore, 27,7 km
Commentaar van de Vetter
Onze ‘vetters’ schreven over vandaag: First of all I would suggest placing a rest day at Aviemore so if you do run across any problems you have some time to play catchup. A better route into Aviemore is to continue with the OMR to Kinveachy Lodge then head S on forest tracks to NH889 140, then into Aviemore.
Foul Weather Alternative: I would suggest carrying on to Aviemore where you will be able to get a forecast for the next few days and make your decision then. I would want a 48 hour clear window for your proposed route over Cairn Gorm so if the weather forecast is poor for 20th you could remain in Aviemore and take a rest day. If the weather is to clear for the 20/21th, you have plenty of time in hand on your originally proposed route; which is of course what I am working from. If the forecast for 20/21th is not good then you can move on without delay.
Hello Marty and Meriora, Peter says your route is fine now – you just have to come and walk it in May…..Best wishes, Sue and Ali
Na wat aanpassingen op onze laatste routesheet, hebben we op 8 december een mail gekregen met daarin de mededeling dat onze route is goedgekeurd. Yay! Of ik van te voren weer zo’n uitgebreid onderzoek ga doen naar onze route, weet ik nog niet. Maar voor nu is het fijn te weten dat we verder kunnen. Later meer!
"Neh, dit was een eenmalig iets. Er zijn nog zoveel wandelingen die we willen doen..."
Met die mening kwamen we terug van ons grote wandelavontuur in Schotland. Ondanks dat iedereen zei dat het een ‘social event’ was en ‘highly addictive’. Nou, wij dachten dat het allemaal zo’n vaart niet zou lopen. Maar ergens na alle festivals en toen het werk alweer zo lang gaande was, ging het toch kriebelen. Vooral de contacten die we er aan hebben over gehouden zijn hartstikke leuk. De foto’s van de medechallengers in onze ‘not the A-team’ whatsappgroep deden er bovendien nog eens extra aan bijdragen. De een ging naar Schotland, de ander verblijft in Puerto Rico, maar ging wandelen op de Appalachian trail en weer anderen stuurden vergezichten vanuit de Franse Alpen. Daar zitten wij dan in ons gekke platte land. En dat van je tentje opzetten in the middle of nowhere is toch ook wel wat. Stiekem hebben we dus toch een beetje heimwee naar Schotland. Net zo stiekem was ik al op zoek gegaan naar een nieuwe route. Op 13 september was daar weer de oproep voor de TGO Challenge 2020. Na kort overleg besloten we om ons toch maar weer in te schrijven.
De inschrijving voor de TGO Challenge 2020 is weer gedaan. Nu is het wachten tot uiterlijk 31 oktober tot dat we weten of we opnieuw ingeloot zijn. Drukte op het werk maakte dat er nu pas ruimte is een weekje vrij te boeken waarbij wandelen het doel is.
