Een vaag bekende stem roept me vanaf straat: “Marty!”
*plop*
In één keer ben ik klaarwakker mét een onbestemd gevoel. Daarnaast ook herkenning, want ik heb dit vaker gehad. Dus tegen beter weten in mijn bed uit gegaan en uit alle ramen naar buiten gekeken. Nee, inderdaad, niks te zien.
Hmpf. Zit ik weer. Op zaterdagochtend om half zes.
Alles en iedereen nog in diepe slaap. Bakkie thee maar dan en zo nog even een uurtje slaap proberen te pikken.
Heb ik ook eens gehad. Een vrouwelijke stem riep mijn naam en ik schrok wakker, ik keek op de wekker, ik had me dus verslapen.
Ben mijn bed uit gesprongen en ik kon het allemaal nog net redden. Maakt toch best wel indruk zoiets, iets of iemand heeft me even geholpen 🙂
Groeten van MiB
Inderdaad, zo voel ik het ook, hoor! Leuk je hier weer te zien, alles goed?
Heb ik ook eens gehad. Een vrouwelijke stem riep mijn naam en ik schrok wakker, ik keek op de wekker, ik had me dus verslapen.
Ben mijn bed uit gesprongen en ik kon het allemaal nog net redden. Maakt toch best wel indruk zoiets, iets of iemand heeft me even geholpen 🙂
Groeten van MiB
Inderdaad, zo voel ik het ook, hoor! Leuk je hier weer te zien, alles goed?
Ja hoor, het gaat me prima. Bloggen doe ik niet meer, ik kijk en lees af en toe nog bij anderen en hang wat rond op Facebook, dat is op dit moment genoeg voor mij 🙂
Ja hoor, het gaat me prima. Bloggen doe ik niet meer, ik kijk en lees af en toe nog bij anderen en hang wat rond op Facebook, dat is op dit moment genoeg voor mij 🙂