‘I’m sure Ali & Sue will give you the go ahead whatever your decision’.
Het was nog een heel gepuzzel; een nieuwe wandelroute door Schotland. Waar beginnen we en waar willen we eindigen? Bij de eerste crossing probeerden we niet al te ambitieus zijn. Dat willen we nu opnieuw niet, maar een klein beetje uitdaging willen we wel aangaan. Mount Keen was in onze vorige wandeling de uitdagende berg. Bij de volgende wandeling willen we minimaal nog zo’n berg beklommen hebben. Bovendien is het prettig als het landschap zo veel mogelijk natuurlijk blijft en niet stedelijk. Stedelijkheid brengt dan wel gemakken als connectiviteit, douchen en toiletten met zich mee, maar ook de verplichte lelijkheid van masten, gebouwen en auto’s. Ik heb liever wat meer ongemak en wat meer en langer natuur. In de afbeelding hierboven is de groene route die van vorig jaar. Dit jaar is het de oranje route waarlangs we van west naar oost gaan wandelen.
Grumpy
We hebben dit keer een andere ‘vetter’ dan vorig jaar. Peter is een doorgewinterde wandelaar en kent het land op zijn duimpje. Dat er zowel in zijn gebruikersnaam op het message board van de TGOC als in zijn emailadres het woord ‘Grumpy’ voorkomt, hebben we getracht te negeren. Voorlopig doet hij zijn eigen bijnamen nog geen eer aan; hij is allerhartelijkst en behulpzaam bij het maken van onze route 🙂 We wachten nog op een definitieve goedkeuring, maar een van de laatste suggesties was: ‘I’m sure Ali & Sue will give you the go ahead whatever your decision’.
Logistiek
Uiteraard hebben we ook weer de logistieke toestanden. Een aantal dingen hebben we al geregeld. We weten waar we starten, we weten waar we willen finishen. De vluchten hebben we geboekt. Ook een B&B op de plek waar we willen starten. Wat grappig is, is dat ons eerste een verblijf is, waar ik in 2014 ook al eens was tijdens een rondreis door Schotland. Hoewel de route nog niet formeel goedgekeurd is, hebben we al wel wat tussentijdse plekken geboekt. Het zal weer veel wildkamperen zijn, maar toch ook een hotel, een lodge en kamperen bij iemand in de tuin. Bevoorraden moet nog geregeld en hoe we van en naar het vliegveld komen (met de trein?) moet ook nog. Ach, het is pas december, het zal goedkomen.
Big 3 – 1: Rugzak
En de uitrusting niet te vergeten. De Big 3 zijn het belangrijkste: rugzak, slaapzak en tentje. Het dragen van de Osprey rugzak ging best aardig de vorige keer. Maar eigenlijk was hij te groot. In de rugzak zonder het bovenste gedeelte paste alles wat we mee wilden nemen. Maar hij was best comfortabel, vooral de heupbanden voelden prima. Maar, naar later bleek, was ik toch wel een beetje blauw. Vooral op mijn sleutelbeenderen zaten flinke blauwe plekken. Osprey reageerde helaas niet al te hulpvaardig op mijn opmerking daarover. Ik zou de eerste zijn die daarover klaagde, maar een speurtocht op internet leerde mij dat ik daarin zeker niet de enige was. Maar als de Osprey rugzak het toch niet is, welke dan wel? Een veel lichtere rugzak is er zeker, maar kent ook weer een stevig prijskaartje. Een goedkopere tussenoplossing lijkt een cheap ass rugzak van de Chinese supermarkt. Geen intern frame, dus goed inpakken lijkt zaak. Mijn Therm-a-Rest slaapmatje met een pietsje lucht gevuld kan gevouwen wel als versteviging dienen. Wel zal deze rugzak warmer aanvoelen, omdat de rugzak direct tegen mijn rug aan zit en er daardoor minder ventilatie mogelijk is. De reviews zijn best aardig en de prijs ook, dus we gaan het gewoon proberen. Hij is een kilo lichter dan de Osprey en dat is toch een aanzienlijk gewicht.
Big 3 – 2: Tentje
Het tentje dan. Dat was ook een cheap ass tentje van dezelfde supermarkt. Het heeft de tocht best doorstaan. Geen gekke problemen, geen lekkage. Condensatie viel reuze mee vanwege die dubbelwandigheid. Lekker ruim, want 2-persoons. Een footprintje erbij zorgt ervoor dat de badkuip van de tent, de bodem, ook nog eens beschermd is. Handig ook dat er een losse binnentent in zit. Bij regen kan ik de buitentent eerst opzetten, om dan droog de binnentent er in te hangen. En andersom kan het ook: bij regen eerst droog de binnentent opbergen en dan een natte buitentent ook buiten de rugzak te houden. Drogen kan dan altijd nog ergens tijdens de lunch of een andere moment waarop het niet meer regent. Ook het gewicht van dit tentje is goed: zo’n 1,2 kg. Maar ook een tentje kan nog veel lichter. Een tentje van Dyneema bijvoorbeeld, ook wel Cuben fiber genoemd. Supersterk en ultralicht materiaal. Zo’n soortgelijk tentje van zpacks weegt al snel maar zo’n 550 gram. Waanzinning toch? Maar wel tegen een prijs. Wil ik de helft lichter, dan zal ik factor 6 tot 10 meer moeten betalen dan dat dit tentje kostte. Ook zal ik ruimte moeten inleveren, omdat je dan toch al snel bij een 1-persoonstentje terecht komt. Ik moet er nog erg over nadenken of ik er een hogere prijs en/of minder ruimte voor over heb. Eigenlijk deed hij het goed, dus waarom zou ik overstappen? Ik denk dat ik het maar bij deze hou.
Big 3 – 3: Slaapzak
De slaapzak dan. Ik heb een RAB Ascent 500 slaapzak. Prima ding. Ook iets van 1040 gram. Comfort temperatuur: 1 °C / Limiet temperatuur: – 4,5 °C. Ik slaap gemiddeld denk ik, maar omdat ik bang was het koud te krijgen nam ik vorig jaar ook een thermo lakenzak mee. Daarmee kon ik de temperatuur van de slaapzak met een aantal graden verhogen. Ze zeggen met 15°C, maar dat geloof ik niet helemaal. Maar hoe dan ook: ik heb de lakenzak in het geheel niet gebruikt omdat het gewoon te warm was. Het is niet lekker om met je blote benen in de slaapzak te liggen, vind ik dan. Het dons in de slaapzak en de tijk zijn behandeld om tegen een drup water te kunnen. Dat maakt dat het minder goed ventileert en een beetje klef aanvoelt. Ik gok dat ik daarom de volgende keer niet de thermo lakenzak meeneem, maar gewoon een ouderwetse, van zijde. Die weegt ook nog eens minder.
Ik ben weer lekker bezig. Niet alleen, Zuslief doet soms ook mee en twee Britse wandelgenoten helpen ook. Ik heb er zin in. Is het al mei?
