450 kilometer door Nederland, van Enschede naar Bergen aan Zee, samen met Zuslief. Van eind mei tot ver in juni. 20 dagen te voet. Niet kamperend dit keer, maar lekker luxe. In hotels, B&B’s, een chalet, een trekkershut en vaak gewoon bij mensen, die we niet kennen, thuis (via Vrienden op de Fiets).
Enschede – Haaksbergen (25,2km) – Eibergen (14,7 km) – Borculo (11,1 km)
De tocht begon met een treinreis van Dordrecht naar Enschede. Bovendien was de eerste dag de dag met zowat de meeste kilometers. Vroeg vertrokken dus. Droog weer en zo’n 20 graden. Heeerlijk wandelweer. Enschede zelf is niet het mooiste van het oosten van Nederland. We waren dan ook blij toen we dat achter ons konden laten. Bij de Rutbeek werden we aangesproken door een politieagent. Of we wilden uitkijken naar een vermiste man. Gek hoe zo’n opmerking maakte dat we toch lang minitieus elke voorbijganger onderzochten op de gelijkenis met de vermiste man. Na de Buurserzand lag een man in het bos. We schrokken; was dat ‘m? Nee, het bleek een Oost-Europeaan die waarschijnlijk z’n roes lag uit te slapen. Ons onderkomen in Haaksbergen was een tuinhuis van een ietwat excentrieke man. De bedden waren goed, dat dan weer wel.
De volgende dag liepen we over Landgoed Het Lankheet. Prachtig ingericht, kunst met milieu als thema, betoverende Kidney-pools. We sjokten via veel groen en opnieuw een watermolen Eibergen in. Daar vonden we opnieuw een fijn logeeradres op een zolderkamer. Net buiten Eibergen stonde een kast met allemaal heerlijks: koffie, koeken, ijsjes en snoep. En een doosje waar geld in kon. Heerlijk die kleine pauzeplekjes tijdens het wandelen. In Borculo overnachtten we in een deel van een hoeve. Prachtig gerestaureerd. En omdat we er vroeg aankwamen mochten we de fietsen lenen om het dorp in te gaan. Heerlijk, een fijne afwisseling met het wandelen. Natuurlijk moesten we terug naar de Maria in de boom bij Haarlo. Ik ben benieuwd wat er over 100 jaar nog over is van dit verhaal.
Vorden (21,5 km) – Brummen (18,5 km) – Beekbergen (22,5 km) – Otterlo (26,1 km)
Op weg naar Vorden kwamen we opnieuw allemaal van leuke zitjes en pleisterplaatsjes tegen. Bij een heuse ranch heb ik geprobeerd te netwerken voor mijn pleeg/buurkind die gek op paarden is. We kregen koffie met lekkers, zomaar tijdens een praatje. Omdat we teveel asfalt hadden, pasten we onze route aan naar Kasteel Ruurlo. Bleek dat daar de opnames van Kunst & Kitsch gaande waren. De presentator liep veel te snel bij al die bejaarden weg om met ons een praatje te maken. Hilarisch! Even daarna vonden we een kunstroute. Heel bijzonder.
Via onze Instagram werden we benaderd door een Vordense volgster. Natuurlijk spraken we met haar af en genoten we gezamenlijk van een ijsje in het centrum van Vorden. Ons onderkomen was bij een gastgezin. Binnen 10 minuten vertrouwden ze ons de sleutel van hun huis toe. Daarmee kreeg ons vertrouwen in de goedheid van mensen weer een boost.
De volgende dag liepen we via Landgoed Hackfort en Wichmond richting Bronkhorst. Hoewel het pad in etappes populair lijkt, bleken sommige delen ervan toch al een tijd niet meer belopen. Zo ook dit deel van het Trekvogelpad: manshoog gras, smalle stuwen en schrikdraad. Met het veer voeren we over naar Brummen. Prachtige omgeving en wauw, de mooiste huizen daar. Ons onderkomen bleek een flink tuinhuis bij een gastgezin.
De volgende dag (dag 6 alweer) liepen we via Kasteel Engelenburg en Huize Leusveld naar Hall. Dreigende luchten boven ons, maar geen regen. In de Ludgeruskerk kregen we van de koster (?) spontaan een lezing over de geschiedenis van de kerk. Een kerkje, in Hall. Zo sober, maar o zo prachtig!
In Hall was daar op nieuw trailmagic. Een tuin compleet ingericht voor passeerders op de fiets of te voet. Uiteraard hebben we gebruik gemaakt van die gastvrijheid. In Loenen hebben we bij natuurmonumenten gespeeld met de dieren en genoten van heerlijke huisgemaakte appeltaart. Kwamen we vervolgens in het bos van Loenen ineens een heuse ashram tegen. Nou ja zeg.
Een ashram of een asjram is een leefgemeenschap en ontmoetingsplaats voor aanhangers van religies uit India, die gebruikt wordt als religieuze levens-, studie- en arbeidsgemeenschap.[Het kreeg later ook de betekenis van levensvorm, waarbij er sprake is van vier ashrama’s. Het betreft vaak een hermitage, een klooster of een andere plaats van religieuze betekenis in het hindoeïsme. Meestal is een ashram een plaats waar een sadhak (heilige) zou leven, waarbij de naam meestal naar deze heilige verwijst of naar de plaats waar die zich bevindt. Vanouds waren de ashrams ver buiten de bewoonde wereld gevestigd, zoals in afgelegen bossen of bergachtige gebieden, die zich leenden tot meditatie.
Bron: wikipedia
Vlak na de Loenense watervallen en het oversteken van de A50 bereikten we onze eindbestemming van die dag waar we ook Mark, onze Britse wandelvriend ontmoetten. We overnachtten in een ruim chalet op een vakantiepark. Ons diner en ontbijt hadden we bij een retedrukke truckstop op loopafstand van het vakantiepark.
Op weg naar de Veluwe. Zuslief kreeg als veteraan gratis toegang tot het park. Yay! Via de Sint-Hubertus Jachthut (noem het maar een hut!) waar we een lekker ijsje aten. Het weer zat nog steeds mee. Lekker droog weer, niet te warm, dus perfect voor wandelen. Zowel Zuslief als Mark waren nog niet eerder in het Kroller-Moller museum geweest. Mooie gelegenheid gebruik te maken van de museumkaart dus. Zo veel van Goghs daar, dus Mark was prettig verrast.
We liepen daarna verder naar een camping waar een trekkershut op ons wachtte. Eten deden we bij een andere camping. Ook weer op loopafstand. ’s – Nachts deed ik m’n oordopjes in. Even wennen aan iemand die zo hard snurkt 🙂
Bennekom (22,5 km) – Rhenen (17,7 km) – Amerongen (17 km)
‘s- Morgens kregen we bezoek van een roodborstje dat de hut in huppelde. Zonder ontbijt gingen we op pad. We kwamen veel kunst op het pad tegen. We vonden Boerderij Mossel. Een volledig concept, zeg maar: B&B, Pipo-wagen, restaurant. Maar…pas om 10u open en wij waren er al om 9u. De eigenaren zagen onze teleurstelling en openden hun zaak speciaal voor ons. We kregen koffie zonder daarvoor te betalen. ‘Want het eerste bakkie van de dag is altijd gratis!’ Geweldig leuk!
Op naar Ede en Bennekom. Op een vlonderpad kwamen we de 10de Trekvogelpad-wandelaar tegen. Maar zij liep het pad in etappes en niet in één keer, zoals wij. We besloten naar een wildscherm te lopen. Daar spotte Zuslief als eerste een wild zwijn mét kleintjes. Gaaf!! We kletsten met een Bennekommer. Bij een natuurpunt kwamen we dezelfde man weer tegen. Hij deelde zijn foto’s van de zwijnenbiggen en we dronken koffie. Daarna liepen we door over de Ginkelse Heide. De grote schepenkudde liep helemaal aan de rand van de heide. Even na de heide stonden we oog in oog met een hertenkalfje, zo mooi. We zijn er heel voorzichtig aan voorbij gelopen.
In Bennekom wachtte ons een bijzondere B&B. De eigenaresse verhuurde iedere kamer van haar grote huis. De privé badkamer bleek gedeeld en in de keuken kwamen we een vrouw met kind (leeftijd leerplicht) tegen. Apart. Na een prima ontbijt de volgende ochtend weer op pad. Een deel van onze route liep over een klompenpad waar een expositie was, ‘Kunst aan het Klompenpad’. Met een aantal kunstenaars gepraat en de nodige foto’s gemaakt. Via de Binnenveldse Hooilanden liepen we naar Rhenen. Uiteraard over de Grebbeberg. Bij het station van Rhenen hebben we Mark afgezet. Wij checkten in bij het hotel en liepen Ouwehands Dierenpark in. Zuslief wilde de koala zien.
Na een onrustige nacht was het bijzonder om wakker te worden met het geschreeuw van de ara’s van de Zoo. We vonden de Paasheuvel en ‘beklommen’ die. We stonden bij het uitkijkpunt op Kwintelooijen en liepen over de Elsterberg (62 m.!). We kwamen vroeg genoeg aan in Amerongen om dit keer met de museumkaart Kasteel Amerongen te bezoeken. Toen naar ons onderkomen. De B&B was prachtig! Een onderhuis van een geweldig designhuis uitgebaat door het lokale hotel Amerongen. Ons eten was vette bezorghap. Vroeg naar bed, want regen werd voorspeld.
Doorn (23,1 km) – Soesterberg (16,6 km) – Baarn (17,5 km) – Naarden (20,9 km)
Na een prima ontbijt in het hotel zijn we vol goede moed in de regen in regenkleding vertrokken uit Amerongen. Met de wetenschap dat het bijna de hele dag zou blijven regenen. We liepen langs kasteel Amerongen richting landgoed Zuylestein. Regenjassen en -broeken zijn maar een beperkte tijd waterdicht. En naar een paar uur schuren van de rugzak en wandelen gaan ze toch water doorlaten…We markeerden op een eikenlaantje in melkboerengebied onze eerste tweehonderd kilometer in de voeten. Na kasteel Broekhuizen en kasteel Sandenburg zijn we in Langbroek op de bus gestapt. 3 haltes, 2,5 km, naar Doorn en door naar Landgoed Zonheuvel waar we onze kleding konden drogen.
De volgende ochtend op weg naar Soesterberg. Geen regen meer. Landgoed Stameren, Het huis op de Hoogt en de Koepel van Stoop, vervolgens naar de Pyramide van Austerlitz. Omdat alles dicht was, deden we koffie bij het Beauforthuis met een ex-defensiecollega van Zuslief. Over de A28 en langs haar oude werkplek naar de B&B. En ‘s-middags naar het museum op de oude vliegbasis. Lekker even toeristisch gedaan.
Na het opstaan op weg naar Baarn. Door het bos van Landgoed Pijnenburg. We zagen 2x een uil en een ree die lekker in de zon lag te dutten. We staken het spoor over. We hoopten nog iets te zien van Drakensteyn, maar niks. De B&B in Baarn was erg design. Heel bijzonder ingericht. Maar we mochten de fietsen lenen en fietsen naar Paleis Soestdijk, een pannenkoek restaurant en Kasteel Groeneveld.
Weer zo’n bed dat niet lekker sliep. Man, wat worden er toch veel slechte bedden en matrassen verkocht in de horeca. We gingen bij Hilversum onder de A27 door en liepen over de prachtige heide. We zagen een kasteel van een huis bij natuurgebiedje Bussums Bloei. Naarden vesting was onze volgende stop. Omdat we te vroeg waren hebben we ons lekker laten masseren bij een Thaise massagesalon. Heerlijk. En als kers op de taart maakten we na het avondeten een rondwandeling door Naarden vesting. Alsof we nog niet genoeg gewandeld hadden!
Amsterdam (16,1 km) – Ransdorp (18,1 km) – Landsmeer (18,8 km) – De Rijp (30,4 km)
Na een goed ontbijt bij ons gastadres op weg naar Amsterdam. Onderweg kaartjes gekocht voor het Vincent van Gogh museum. Was Zuslief nog nooit geweest. Alleen om 13:45 was nog een tijdslot vrij. Het was iets van 16km naar onze volgende stop: Gaasperplas en dan met metro en tram naar het museumplein. Zouden we dat wel gaan redden? Het miezerde een beetje. Een niet zo inspirerende omgeving parallel aan de A1 maakte dat we 5km in een uur konden wandelen. Die date met Vincent ging lukken! Ook nog koffie in de Jordaan bij een collega van Zuslief. We sliepen bij Campanile Gaasperplas. Als kinderen kampeerden we daar. Lekker dicht bij de Bijlmer, haha!!
De volgende ochtend gingen we met regen op pad. Even gedacht aan tram en metro, maar nee. Al snel liepen we Diemen in. We liepen over de Nesciobrug. Dronken koffie bij Camping Zeebrug bij het IJmeer. Wat een chille camping! We zagen krooneenden bij het water. We gingen over de Oranjesluizen en via Schellingwoude naar Durgerdam. Bij de lokale melktap hielpen we een wandelaar met tape en nieuwe sokken. Even daarna wandelden we Ransdorp in. Onze bestemming was een hotel café restaurant dat al 60 jaar in de familie zit. We kregen een hartelijke ontvangst. We zijn de 300 km gepasseerd vandaag!! We hielpen met het herinrichten van het cafe: de volgende dag zou er op hetzelfde moment voetbal en een herdenking aan een overleden persoon uit het dorp zijn. Kan gewoon 🙂
Ransdorp weer uit en door waterrijk gebied. Zie je het niet, dan weet je het wel uit de namen van de dorpen en plaatsen. Broek in Waterland dus. En door naar Watergang. Ongelogen. We liepen over die dijk. Leuke kippies in de tuin. Komt een man op blote voeten naar buiten, steekt de straat over, pakt iets uit een auto en loopt terug. We wisselen een goedemorgen uit en ik denk: Huh! Tommy Wieringa! Met het pontje overvaren. Kosten: € 0,25 per persoon. We liepen Landsmeer in en lunchten bij De Zuyd. Daar keken we naar de eerste helft van wedstrijd van NL tegen Polen. De gastvrouw van ons gastadres bleek een zeer ‘interessante’ vrouw.
Eigenlijk hebben we prima geslapen. De vlizotrap was een beetje spannend. Het ontbijt was sober, maar joh, who cares?. Onze gastvrouw was er niet ‘want ze is niet zo goed met de maandagochtend’‘. Haha!! We waren bijna bij de Noordzee, ongelooflijk hoe dicht we bij de finish waren. We liepen onder de A7 door en besloten van ‘t pad af te gaan eom een bezoekje te brengen aan Zaanse Schans. Daarna Oostknollendam. Plat, groen, nat en veel vogels. We zagen een grutto, mooi! Bij Spijkerboor was weer een leuk rustpunt en een pontje waarvoor we de bel moesten luiden. Dat hebben we met veel enthousiasme gedaan, natuurlijk. Even daarna liepen we de Rijp in. Fijn gastadres, mooie plek.
Alkmaar (19,9) – Bergen aan Zee (23,7)
Via Graft, Noordeinde en Driehuizen. Ongelooflijk hoe het landschap is veranderd sinds we vertrokken uit Enschede. Gras, koeien en molens. Nederlandser kan het bijna niet! We namen het pontje bij Akersloot. Gratis voor voetgangers. Na een heel vervelend en saai pad van wel 3km lang kwamen we bij ons gasthuis in Alkmaar. We werden uitgenodigd voor het diner. Was dat leuk dan!
Na een goed ontbijt en een kroel van poes Snoet gingen we op weg naar Bergen aan Zee. Alkmaar verlaten was beter dan binnenkomen. Via weilanden met schapen waren daar ineens de duinen. Bij het Nivon huis (de ‘eigenaar’ van het Trekvogelpad) hebben we een heerlijk biertje gedronken om de finish te vieren. En natuurlijk testen we even met onze voeten de zee in. Heerlijk gegeten in het hotel. Maar opnieuw bleek de nacht niet onze vriend en zijn we de volgende dag toch maar naar huis gegaan.
Wat een tocht. En had ik het al gezegd? Nederland is prachtig!
